ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΟΚΕΡ

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η συζήτηση περί εκλογών συνιστά ένα καθημερινό φαινόμενο , και δικαιολογημένα αν αναλογιστούμε πως τα τελευταία εφτά χρόνια ενώ βάση των λογικών συνθηκών θα έπρεπε να είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις για ανάδειξη κυβέρνησης , ο λαός έχει προσέλθει πέντε φορές στις κάλπες . Δεν είναι να απορούμε λοιπόν που το πολιτικό τοπίο της χώρας μας συνέχεια αλλάζει και δεν υπάρχει σταθερότητα στην χώρα , αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα αναλύσουμε μια άλλη φορά.

 Η εκλογολογία που επικρατεί την εν λόγω περίοδο , απορρέει από την δύσκολη  θέση που έχει περιέλθει η κυβέρνηση με την καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης . Στο πολιτικό τοπίο όσον αφορά την συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. τα ποσοστά των εν λόγω κομμάτων , όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από το κλίμα που αποπνέει ο κόσμος συνεχώς πέφτουν και στον αντίποδα η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη ανεβάζει τα ποσοστά της εκλογικής της επιρροής. Για αυτό άλλωστε υπάρχει αυτή η φημολογία περί εκλογών προκειμένου ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. να περισώσει ένα μεγάλο κομμάτι της εκλογικής του δύναμης. Ας αναλύσουμε  λοιπόν  τα σενάρια  εκλογών που θεωρώ είναι τα επικρατέστερα.

Βάση του πρώτου σεναρίου , αν ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρήσει να ‘‘ παίξει ’’ το χαρτί των πρόωρων εκλογών , με δικαιολογία την μη δυνατότητα εφαρμογής νέων οικονομικών μέτρων , λογικά θα διατηρήσει ένα μέρος της εκλογικής του δύναμης ,ικανό να τον τοποθετήσει στην θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αποκλείω την εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) . Το σενάριο αυτό είναι το πιο ασφαλές για τον νυν πρωθυπουργό καθώς θα επιτύχει να εισέλθει στην Βουλή έστω ως το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης , απαλλαγμένο  από την υποχρέωση της προώθησης των μνημονιακών μέτρων . Το ρίσκο  του εν λόγω σεναρίου έγκειται στο γεγονός  πως τα νυν κυβερνόντα κόμματα θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση ως αποτυχημένα και το μοναδικό τους έργο συνιστά το 3^ο μνημόνιο, με αποτέλεσμα την πιθανή πολιτική τους εκμηδένιση σε βάθος χρόνου ( Ο ΣΥ.ΡΙΖ. Α να επιστρέψει στο 5% και οι ΑΝ.ΕΛ. να μείνουν εκτός Βουλής).

Το δεύτερο σενάριο είναι η κυβέρνηση να προωθήσει νέα οικονομικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις που θα υποδείξουν οι θεσμοί και να μείνει στο ‘‘τιμόνι’’ της χώρας μέχρι το 2019 , παίρνοντας το πολιτικό ρίσκο με την ελπίδα να πετύχει τον βασικό της στόχο που είναι η ελάφρυνση του χρέους της χώρας. Πρόκειται για μια ριψοκίνδυνη τακτική καθώς ‘‘ποντάρει’’ στο χρέος που πράγματι αν το πετύχει υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα ποσοστά της να αυξηθούν και το πολιτικό σκηνικό να γυρίσει υπέρ της , αλλά σε περίπτωση που ‘‘χάσει’’ την ελάφρυνση του χρέους ‘‘ φλερτάρει ’’ να δώσει την δυνατότητα στην ΝΔ να σχηματίσει κυβέρνηση , πιθανώς και αυτοδύναμη , απαλλαγμένη από τα βαριά μέτρα που θα υποχρεωθεί εκείνη να περάσει έως το 2019.

Κλείνοντας , το συμπέρασμα είναι ένα : τα χαρτιά έχουν μοιραστεί και μένει να δούμε αν ο πρωθυπουργός θα ρισκάρει  να ‘‘δει’’ το τελευταίο χαρτί που μπορεί να του δώσει πίσω πολλά από τα χαμένα εκλογικά του ‘‘χρήματα’’ (μπορεί και όχι) ή θα πάει ‘‘πάσο’’ και μένει με τα έως τώρα κεκτημένα του με ότι συνεπάγεται αυτό.

Βάλλας Γεώργιος  ,  Τοπικός Σύμβουλος  Αργυρούπολης