Society's Reflection

ΒΕΒΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΥ

Εδώ και καιρό θέλω να γράψω για ένα γεγονός το οποίο με συνθλίβει και το καταδικάζω μη έχοντας τον παραμικρό δισταγμό. Αυτό το γεγονός δεν είναι άλλο από τη βεβήλωση της μνήμης ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή. Οι υπαίτιοι με ποιο δικαίωμα πράττουν έτσι; Οι συγγενείς των αποθανόντων τι τους φταίνε;

Η τελική απόφαση μου να το γράψω τώρα ήταν ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι το κείμενο αυτό δεν είναι πολιτικό. Δε με ενδιαφέρει να σχολιάσω τον πολιτικό Μητσοτάκη αλλά τον άνθρωπο. Ο συγκεκριμένος λοιπόν άνθρωπος έφυγε την περασμένη Δευτέρα και μερικοί βρήκαν ευκαιρία για πολιτική προπαγάνδα. Συγκεκριμένα, ένα δημοφιλές πολιτικό πρόσωπο μίλησε πολύ ειρωνικά και προσβλητικά για τον άνθρωπο που πριν από λίγες ώρες, έφυγε από την ζωή. Προσωπικά το βρίσκω ανήθικο… θα προτιμούσα να μην πει τίποτα.. Και για να προλάβω μερικούς που ενδεχομένως θα μου πουν ότι είσαι προκατειλημμένη, πολιτικά συνειδητοποιημένη… αυτό είναι ΑΣΧΕΤΟ! Για τον οποιοδήποτε θα είχα την ίδια αντιμετώπιση, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και αν ο άλλος είναι πολιτικός ή όχι.

Ανέφερα στην εισαγωγή ότι εδώ και καιρό θέλω να εκφραστώ για αυτό το θέμα. Αυτό που έγινε με τα πολιτικά πρόσωπα ήταν απλά αυτό που λέμε «το ποτήρι ξεχείλισε». Τον τελευταίο χρόνο διαβάζω συνεχώς στις ειδήσεις για βεβήλωση εβραϊκών ταφών. Πρόσφατα διάβασα μάλιστα ότι κάποιοι βεβήλωσαν τον τάφο της ηθοποιού Ρόμυ Σνάιντερ (Πριγκίπισσα Σίσσι). Το θέμα της βεβήλωσης δεν είναι θέμα εθνικό, πολιτικό ή διασημότητας. Σκεφτείτε πόσα λουλούδια, μάρμαρα κλέβονται ολονυχτίς σε νεκροταφεία στην Ελλάδα…  Όλοι γνωρίζουμε από που προέρχονται τα λουλούδια που πετάμε σε τραγουδιστές στα μπουζούκια. Ακραίο παράδειγμα… αλλά είναι και αυτό ένα είδος βεβήλωσης…

Το θέμα δεν είναι αν το θεωρώ εγώ σωστό ή όχι… ούτε είναι θέμα θρησκείας… πιστεύω δεν πιστεύω… είναι ζήτημα ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ…!!!! Όταν βεβηλώνεις έναν τάφο, δεν βεβηλώνεις μάρμαρα ή ένα μάτσο κόκκαλα (ας το θέσουμε και έτσι..) αλλά έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του!!! Δεν έχει σημασία αν έζησε μια έντιμη ζωή ή όχι, σύμφωνα με τις προδιαγραφές μας... ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε τον άλλον; Τι μας καθιστά καλύτερους από τους υπολοίπους;

Τέλος, αν είμαστε τόσο εγωιστές ή απλά δεν μας νοιάζει, ας σκεφτούμε τουλάχιστον τους ζωντανούς. Πόσο θα άρεσε σε αυτούς που βεβηλώνουν την μνήμη αυτών των ανθρώπων να ακούσουν κάτι προσβλητικό για έναν πολύ δικό τους άνθρωπο που μόλις έφυγε από τη ζωή; Ή να πάνε να επισκεφτούν τον τάφο συγγενούς τους και να τον δούνε κατεστραμμένο; Μη μου πείτε ότι δεν τους νοιάζει… Εννοείται ότι θα τους νοιάξει γιατί τότε θα αφορά εκείνους και δικά τους πρόσωπα! Οπότε πριν μιλήσουμε ή κάνουμε κάτι ας σκεφτούμε πρώτα πως θα νιώθαμε εμείς στη θέση τους… και αυτό είναι μια γενική πεποίθηση για τη ζωή!

 Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος

Smash Point : Guest Hour (με την βοήθεια του Σοσιαληστή Οικονομολόγου)

  Θέμα Ενέργειας

Στην Ελλάδα όλοι παραπονιούνται και γκρινιάζουν όταν τους έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Πράγματι πληρώνουν το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη. Φανταστείτε ότι στη Γερμανία ο μέσος Γερμανός κερδίζει καθαρά περι τα 1100 ευρώ και το ρεύμα το μήνα κοστίζει 40 ευρώ ενώ στην Ελλάδα ο μέσος Έλληνας των 700 ευρώ λαμβάνει λογαριασμούς περίπου 40 ευρώ το μήνα. Αν ανάγουμε τα στοιχεία θα δούμε ότι βάση μισθού ο Έλληνας πληρώνει περί το 30% πιο ακριβό ρεύμα. Βέβαια σε αυτό έχουμε να βάλουμε δημοτικά τέλη και φυσικά την ΕΡΤ την οποία όλοι βλέπουμε συνεχώς.

Την ίδια στιγμή που ο Έλληνας παράγει κατά κύριο τρόπο ενέργεια μέσω λιγνίτη, βλέπουμε στην Δανία το 100% της ενέργειας της να προέρχεται από ανεμογεννήτριες όπου με τη χρήση της Αιολικής ενέργειας παράγει φθηνή ενέργεια. Μάλιστα στη θάλασσα μέσα έχουν ένα τεράστιο πάρκο με ανεμογεννήτριες.

Εμείς στην Ελλάδα με τις 300 μέρες το χρόνο που έχουμε ήλιο και τους συνεχούς και ισχυρούς αέρηδες γιατί είμαστε τόσο πίσω; Ναι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την πράσινη ενέργεια αλλά τα περισσότερα έχουν κολλήσει στην μονοπωλιακή ΔΕΗ και φυσικά στην πολιτεία που αρνείται πεισματικά να χάσει τους ψήφους των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.

Έτσι έχουμε 2 πλάνα που δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια έχουν μείνει στα χαρτιά. Το πρώτο ήταν να δεσμευτεί περιοχή στις Κυκλάδες για να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες ενώ στις βραχονησίδες να εγκατασταθούν φωτοβολταικά για τη συλλογή της ηλιακής ενέργειας. Σύμφωνα με μελέτες από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο θα μπορούσαν να καλύψουν στο 100% τις ανάγκες της Ελλάδος σε ενέργεια με το μισό κόστος. Την ίδια στιγμή υπήρξε πρόταση από το στρατό να γίνει για οικονομικούς λόγους μείωση του αριθμού των στρατοπέδων και κάποια από αυτά να μετατραπούν σε πράσινα πάρκα ενέργειας με τη χρήση φωτοβολταικών όπου θα τροφοδοτούσαν κατά 100% το στράτευμα με φθηνό και συνεχές ρεύμα ενώ  θα μπορούσαν να προσφέρουν το πλεόνασμα στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή σε συνδυασμό των 2 αυτών μελετών θα μπορούσαμε να εξάγουμε το ρεύμα και στις γειτονικές χώρες αυξάνοντας τα κέρδη μας.

Άρα λύσεις υπάρχουν. Εμείς θέλουμε να απαγκιστρωθούμε από τη ΔΕΗ και να βρούμε λύσεις που θα μας μειώσουν τα έξοδά μας; 

Πληρωνουμε 15 εκτομυρια ευρω σε προστιμα λογω λιγνιτη.

Θ.Σ & Μάμαλης Νάσος 

Στα Χέρια της Αλήθειας

ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ

Μιμούμενος τη Μακεδονική δυναστική παράδοση, ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ι, ονόμασε την νεοϊδρυθείσα πόλη με το όνομα του ιδρυτού, Κωνσταντινούπολις και στις 13 Μάιου 330 μ.Χ. η βασίλισσα των πόλεων ήταν επισήμως η πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η Βυζαντινής, όπως λαθεμένα αναφέρεται σήμερα. Μάιο ιδρύθηκε η Κωνσταντινούπολη και Μάιο εχάθη.

 Αν κάνεις θέλει να κατανοήσει τους λογούς που οδήγησαν στην άλωση και κατάλυση της μακροβιότερης Αυτοκρατορίας του κόσμου (1480 χρόνια), θα πρέπει να ανατρέξει στα γεγονότα που συνέβησαν την αποφράδα ημέρα της 13^ης Απρίλιου 1204, όταν τα «αδελφικά» χριστιανικά στιφή των Φραγκολατίνων λεηλάτησαν ανηλεώς την Κωνσταντινούπολη, την πόλη που συγκέντρωνε τα 2/3 του παγκοσμίου πλούτου πίσω από τα εντυπωσιακά Θεοδωσιανά Τείχη. Λέγεται ότι τα καραβιά που μετέφεραν τα λάφυρα της Πόλης πηγαινοέρχονταν στη Βενετία φορτωμένα αμύθητα και ασύλληπτα για τα δεδομένα της Δύσης πλούτη απείρου κάλλους για 2 μήνες τουλάχιστον! Τα κειμήλια και οι θησαυροί των προγόνων μας εκλάπησαν και τώρα κοσμούν τις εκκλησίες και τα μουσεία των πλέον «πολιτικά ορθών» δυτικών κρατών.

Η Αυτοκρατορία δεν συνήλθε ποτέ από αυτό το χτύπημα και από τότε μέχρι και την τελική κατάλυση της το 1453 είχε καθοδική πορεία. Μάταια προσπαθούσε ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Ή Παλαιολόγος (1392-1448) να πείσει τους κουτοπόνηρους Φράγκους για το σκότος που ερχόταν από την ανατολή κατά το ταξίδι του στη Δύση. Ο Ιωάννης πίστευε ότι η ένωση των Εκκλησιών θα ήτο κίνηση σωτήρια για την εξουθενωμένη Αυτοκρατορία και προσπάθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του να οργανώσει μια εκ νέου Σταυροφορία. Στη δύση τη περίοδο εκεινη μαίνονταν ο Εκατονταετής πόλεμος(1327-1453) μεταξύ των δυο ισχυρών και κατά παράδοσίν σταυροφορικών βασιλείων της Γαλλίας και Αγγλίας οι οποίες αδιαφορούσαν για την αμείωτη προέλαση των Οθωμανών και Τουρκομανών υποτακτικών τους στη Μικρά Ασία.

Το βάρος της παρατεταμένης ταπείνωσης της Αυτοκρατορίας έπεσε στον μικρό αδελφό του Ιωάννη, έναν χαρισματικό και ικανό ηγέτη, τίμιο και αληθινά πατριώτη, τον Κωνσταντίνο ο οποίος εστεύθη «Ελέω Θεού Βασιλεύς των Ρωμαίων» το έτος 1449 στον Μυστρά και όχι στον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, σε μια κίνηση εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών που κατέτρωγε την Αυτοκρατορία εκ των έσω αλλά και επειδή η οικονομική κατάσταση της εποχής δεν επέτρεπε πομπώδεις τυμπανοκρουσίες Ο Κωνσταντίνος υποστήριζε, η μάλλον δεν απέρριπτε την ένωση των Εκκλησιών, πράγμα που προκαλούσε την οργή της Εκκλησίας, μιας Εκκλησίας ράθυμης και ευνοημένης, όπου τα μέλη της απολάμβαναν προνομία φοβερά και δεν καλούνταν στα όπλα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ο μεγάλος αριθμός των  Βυζαντινών οι οποίοι, φοβούμενοι μια συμμέτοχή σε μάχη παραχωρούσαν τεράστιες περιουσίες στην Εκκλησία για να γίνουν μοναχοί και συνεπώς να γλιτώσουν τη στρατιωτική θητεία. Το παράδειγμα του Γεννάδιου, του πρώτου Πατριάρχη του σκλαβωμένου έθνους διορισμένο από το Μωάμεθ Β΄ τον πορθητή, ο οποίος πριν γίνει πατριάρχης, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Πόλης αντί να συσπειρώσει το λαό στην άμυνα όπως οι ένδοξοι και άξιοι κληρικοί του παρελθόντος (Πατριάρχης Σέργιος Α’ κατά την πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως από τους Αβαρούς το 626) προσπαθούσε ακόμη και την ύστατη στιγμή να πλήξει τον Κωνσταντίνο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το συλλείτουργο ορθοδόξων και παπικών κληρικών στην Αγία Σοφία.

Καθώς λοιπόν οι ορδές των Οθωμανών παρατάσσονταν κατά μήκος των τειχών της Βασιλεύουσας, μιας βασιλεύουσας που μόνο Βασιλεύουσα δεν θύμιζε, ερειπωμένες γειτονίες, παρατημένα χωράφια και υποστατικά, δρόμοι έρημοι και ατημέλητοι μόνο με την Αγία Σοφία και το ναό των Αγίων Αποστόλων στον τον Τέταρτο Λόφο (όπου αργότερα θα κτιζόταν εκεί το Φετίχ Τζαμί προς τιμήν του Πορθητή) να θυμίζει μια αμυδρή λάμψη από το ένδοξο παρελθόν. Οι αμυνόμενοι δεν ήταν αρκετοί για την υπεράσπισή της Πόλης και τα νέας τεχνολογίας κανονιά των Οθωμανών καθώς και η Μεγάλη Βομβαρδα του προδότη Ούγγρου οπλουργού Ουρβάνου κατέστησαν την κατάσταση μη αναστρέψιμη.  Ο Αυτοκράτορας πολέμησε μέχρι το τέλος στην πύλη του Ρωμανού, εκεί όπου είχε μεταφέρει το αρχηγείο του και ακόμα και την ύστατη στιγμή δεν δέχτηκε συνθηκολόγηση, ίσως επειδή πίστευε ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα παρέμβασης από τη Δύση. Μάταια. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε στις 29 Μαΐου 1453. Μάιο ιδρύθηκε και Μάιο εχάθη. Αυτό που ακολουθήσε όμως την πτώση ήταν ανεπανάληπτο. Όλους τους αιώνες από την ίδρυση της Αυτοκρατορίας μέχρι και την πτώση, το Βυζάντιο διετέλεσε ως η πρώτη γραμμή άμυνας εναντίον των εξ Ανατολών εχθρών, προστατεύοντας τη Δύση από σοβαρό κίνδυνο. Ενώ λοιπόν οι προγονοί μας έχυναν το αίμα τους όλους αυτούς τους αιώνες για την υπεράσπιση του πολιτισμού και της βαριάς μας κληρονομίας, η απολίτιστη Δύση ήκμαζε και θέριευε.

Όταν λοιπόν η Αυτοκρατορία έπεσε, οι Οθωμανοί, ισοπεδώνοντας θα λεγε κανείς τα πάντα στο διάβα τους μέσα σε 76 χρόνια, έφτασαν να πολιορκούν τη Βιέννη της Αυστρίας μόλις το 1529 υπό τον Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή. Η αναγέννηση έσωσε τη Δύση, μια αναγέννηση η οποία επετεύχθη κυρίως από τους Ρωμιούς λόγιους και επιστήμονες που εγκατέλειψαν την Κωνσταντινούπολη μεταφέροντας μαζί τους τον ανυπολογίστου αξίας πολιτισμικό πλούτο των προγόνων μας ο οποίος έμενε κλεισμένος σε σκοτεινά μπουντρούμια από την ιδία την Εκκλησία και ουδέποτε μελετήθηκαν σε βάθος αφού χαρακτηρίζονταν αιρετικά. Ο τίτλος του Βασιλέως Ρωμαίων επωλήθη από τον Ανδρέα Παλαιολόγο στο βασιλιά της Γαλλίας και από εκεί στους Βασιλείς της Ισπανίας σαν ένας ασήμαντος τίτλος, θα λεγε κανείς σαν πειστήριο ότι η Ρωμανία επαρθεν.

Ο Ελληνισμός θρήνησε και θρηνεί την άλωση γοερά μέσα από την δημοτική παράδοση. Θρύλοι γεννήθηκαν για τον άτυχο Αυτοκράτορα και για την επιστροφή του, ιστορίες (ας μου επιτραπεί ο όρος) για αγρίους και προφητείες που προμηνύουν την καταστροφή των Τούρκων και την επιστροφή των χαμένων πατρίδων. Τα αγαθά όμως αγαπητοί αναγνώστες κοποις κτωνται, δεν χαρίζονται από κανέναν ούτε θεό ούτε άνθρωπο και αντί να μεμψιμοιρούμε βουτηγμένοι στη θλίψη, να ανασκουμπωθούμε και να μορφωθούμε. Η ιστορία έχει ένα βασικό ελάττωμα, εάν δεν παρθεί σοβαρά επαναλαμβάνεται και κάθε φορά όλο και πιο βίαια.

Ράπτης Γεώργιος Α. Ιστορικός

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ…ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ

Για άλλη μια φορά θα παραφράσω μια αρχαία ρήση για να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο , που όπως θα καταλάβατε αφορά την παιδεία και την διαμόρφωση της από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία στους διαφόρους τομείς της. Θα πίστευε κανείς πως ανεξαρτήτων πολιτικών θέσεων , η παιδεία θα έπρεπε να είναι ένας τομέας κοινής αναφοράς από όλους τους κομματικούς χώρους με έναν και μόνο σκοπό δηλαδή την μάθηση των παιδιών , που στο κάτω κάτω αποτελούν το μέλλον της χώρας μας. Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε οπότε και αυτό είναι ένα όνειρο απατηλό. Το γιατί θα το εξηγήσω με τα ακόλουθα παραδείγματα.

Κλασσικό και μη εξαιρετέο παράδειγμα συνεχόμενων αλλαγών στην παιδεία μας δεν είναι άλλο από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, με κάθε κυβέρνηση να επιλέγει το δικό της τρόπο με τον οποίο  κρίνει ότι είναι ποιο “δίκαιο” να εισαχθούν τα παιδιά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι να αλλάζει συνεχώς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα , να δίνεται βαρύτητα σε άλλα μαθήματα κάθε φορά (ανάλογα των αριθμό που δίνουν τα παιδιά , ο οποίος συνέχεια μεταβάλλεται) και ουσιαστικά η τελευταία τάξη του Λυκείου να έχει γίνει καθαρά μια χρονιά προετοιμασίας για τις εξετάσεις, με ολική απουσία της πραγματικής παιδείας και μάθησης που θα έπρεπε να προσφέρει .

Ένα άλλο παράδειγμα της μη ικανότητας των πολιτικών ηγετών της χώρας μας να κρατήσουν μια συγκεκριμένη πολιτική στην παιδεία είναι ο καθορισμός του χρόνου που απαιτείται για να ολοκληρώσεις τις σπουδές στην σχολή σου. Με την πάροδο των χρόνων είδαμε αρχικά το ν + άπειρο ( δηλαδή τους αιώνιους φοιτητές) να δίνει την θέση του στο ν x 2 + 2 ( δυο φορές τα χρόνια που απαιτείται να ολοκληρωθεί η σχολή σου συν 2… δηλαδή μια δεκαετία που το κράτος θα σου παρέχει ελαφρύνσεις ) φτάσαμε στο καλύτερο σύστημα μέχρι τώρα που είχε φτιαχτεί από την κυβέρνηση Σαμαρά με το περίφημο ν + 2 . Με τον κ.Φίλη  βεβαία επιστρέψαμε στο ν + άπειρο , δίνοντας την ευκαιρία σε όποιον θέλει να διατηρεί τα φοιτητικά του προνόμια για ένα πολύ μεγάλο διάστημα ανεξάρτητα αν ασχολείται πραγματικά με την σχολή του.

Τελευταίο παράδειγμα που θα θίξω αν και υπάρχουν πάρα πολλά που θα μπορούσα ακόμη να πω είναι το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που βέβαια εδώ υπάρχει για χρόνια η πολιτική της απόρριψης τους,  με αποτέλεσμα και να πληρώνουμε πρόστιμο στη Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε χρόνο για την μη αναγνώρισή τους , να υπάρχει ένα μονοπώλιο των καθηγητών των Δημοσίων Πανεπιστημίων που δεν υπόκεινται ουσιαστικά σε κανένα έλεγχο καθώς και μη δυνατότητα εξέλιξης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσής ,με τον ερχομό πανεπιστημίων του εξωτερικού που εν δυνάμει θα μας έφερναν σε επαφή με τον παγκόσμιο τρόπο διαπαιδαγώγησης.

Τα προαναφερόμενα παραδείγματα είναι μερικά από τα πολλά που μπορώ να αναφέρω αλλά το ζήτημα δεν είναι να γράψω εγώ , αλλά οι πολιτικοί μας ηγέτες να καταλάβουν ότι με το μέλλον των παιδιών μας δεν παίζουμε προκειμένου να εξυπηρετήσουμε τις μικροπολιτικές μας. Τι στιγμή που θα γίνει αυτό αντιληπτό τότε πραγματικά θα πω ότι η ελπίδα ακόμα ζει σε αυτό τον τόπο… γιατί κακά τα ψέματα , όλα ξεκινούν από τα παιδιά.

Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης

Health's Spot

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

 ‘’Κοίτα η διπλανή. Μα τι οπίσθια και καλοσμιλεμένα πόδια… Και αυτή η κοιλιά! Και εγώ δεν έχω αλλά εκείνης, είναι πλάκα, σφιχτή και με ωραίες γραμμές. Αλλά τα χέρια, θα με τρελάνουν, δεν κρεμάει τίποτα. Μα γιατί; Και εγώ τόσους μήνες γυμνάζομαι και προσέχω, αλλά δυστυχώς αυτή είναι τυχερή από την φύση’’

   Λοιπόν, σου έχω νέα! Όχι δεν είναι τυχερή από τη φύση. Τι έκανες τόσο καιρό; Πήγαινες στο γυμναστηριάκι σου, ωραία και καλά, φορούσες ακουστικά, έκανες 30’-40΄ διάδρομο στην αρχή και ύστερα, κυκλικό όλα τα μηχανήματα. Με τα πιο ελαφριά κιλά που υπάρχουν (άντε 5-10), στέλνοντας μηνύματα στο μωρό και στο τέλος πάλι ποδήλατο ή ελλειπτικό. Όταν βαριόσουν, πήγαινες σε κανένα ομαδικό πρόγραμμα. Και όλα αυτά, με αφαγία ή σοκολάτες.

Συνοψίζοντας, έκανες μονάχα αερόβια εκγύμναση, ήπιας έντασης και είχες μικρή πρωτεϊνική πρόσληψη. Δηλαδή; Όχι μόνο, δεν ανέπτυσσες τον μυϊκό σου ιστό, αλλά τον έκαιγες κιόλας.

Τι εννοώ μυϊκό ιστό; Τα οπίσθια, τα πόδια, την κοιλιά και τα χέρια της διπλανής.

  Πλέον όλο και περισσότερες γυναίκες, προτιμούν προπονήσεις με αντιστάσεις και όχι διαδρόμους, γιατί η ήπια αερόβια άσκηση, σε αντίθεση με την αναερόβια αντιστάσεων, καίει θερμίδες όσο την κάνεις. Οι αντιστάσεις πάλι, λόγω προσπάθειας χτισίματος μυϊκού ιστού, καίνε και 36-48 ώρες ύστερα.

 ΕΡΩΤΗΣΗ: ‘’Μα δεν θα γίνω μεγάλη και τεράστια, με κάτι πλάτες ΝΑ (με το συμπάθιο και κάτι κοιλιακούς κομμάτια; Απαπαπαπαπαπ δεν θέλω με τίποτα να μοιάζω με άντρα, σαν αυτές που βλέπω και έχουν τεράστιους μύες’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΧΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ. Η γυναίκες, δεν έχουν ούτε κατά διάνοια, ικανές ποσότητες τεστοστερόνης, ώστε να αναπτύξουν τέτοιου είδους μάζα, με φυσικό τρόπο. Δεν μπορούν, δεν θα μπορέσουν. Ίσα, ίσα, πιο αναίμακτα και άκοπα από τους άντρες –καθώς ωφελούνται περισσότερο από τις αντιστάσεις- μπορούν να διακρίνουν, ένα σφιχτό, καλοσμιλεμένο, αθλητικό σώμα.

  Παράτα λοιπόν, αυτούς τους μισόκιλους ροζ αλτήρες και κάνε σοβαρή γυμναστική.

Εφόσον οι γυναίκες, δεν γίνεται, ούτε καν να πλησιάσουν το μέγεθος των αντρικών μυώνων, θα πρέπει να προσπαθούν με πιο βαριές επαναλήψεις, για να εντοπίσουν δύναμη και μυϊκή διάκριση. Όταν μιλάμε για αντιστάσεις, είπαμε ότι η τεστοστερόνη, είναι η βασική διαφορά, αντρών και γυναικών, οπότε για να καλυφθεί, θα πρέπει οι γυναίκες να ερεθίσουν την αυξητική τους ορμόνη, για να μεγαλώσουν την οστική και μυϊκή τους πυκνότητα, να κάψουν περισσότερο λίπος και να αυξήσουν το μεταβολισμό τους.

  Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν, ότι η αυξητική ορμόνη στις γυναίκες, ανταποκρίνεται καλύτερα, στις μέτριες προσπάθειες, περίπου 12 επαναλήψεις ή/και στις βαριές προσπάθειες, περίπου 3 επαναλήψεις. Οι γυναίκες, πρέπει στις προπονήσεις τους, να έχουν βαριές προσπάθειες (χωρίς να αμελούν την αερόβια, όταν και όσο πρέπει)

  Μην φοβάσαι και μη συσχετίζεις στο μυαλό σου τα βάρη αγαπητή, με γορίλες που φωνάζουν, ιδρώνουν, βρίζουν και σπρώχνουν μπάρες στον πάγκο.  Οι γορίλες είναι γορίλες, τα βάρη είναι βάρη, εσύ είσαι εσύ. Όμορφη και εκλεπτυσμένη.

Δεν θα περιορίσουν τα οφέλη σου, εν αντιθέσει, θα τα απογειώσουν, αυξάνοντας μεταβολικό ρυθμό, καύση θερμίδων, αλλά και συνεχή βελτίωση, αφού ως γνωστόν η άλιπη μάζα, καίει θερμίδες και όση περισσότερη χτίσεις τόσο περισσότερες θα κάψεις. Επίσης, οι αντιστάσεις, θα επιφέρουν οφέλη στην πίεση του αίματος και τα επίπεδα χοληστερίνης σου, μειώνοντας τα ρίσκα καρδιαγγειακών παθήσεων, οστεοπόρωσης, αλλά και κατάθλιψης ελέγχοντας τα επίπεδα κορτιζόλης.

  Εν τέλει, θα εντοπίσεις πολύ καλύτερα επίπεδα ορθοσωμίας, ευεξίας και αυτοπεποίθησης καθημερινά.

  Σκέψου έξω απ’ το κουτί και βγες από την ζώνη που νιώθεις άνετα. Εξάσκησε καλά την τεχνική σου, με χαμηλά βάρη στις ασκήσεις και αύξανε προοδευτικά, εως ότου φτάσεις κάποιο μεγάλο -υποκειμενικά- βάρος που να εκτελείται μόνο λίγες φορές.

( Η εξαγωγή, ενός υπεύθυνου διαιτολογικού ή προπονητικού προγράμματος, συντάσσεται μόνο από απόφοιτους Χαροκοπείου πανεπιστημίου και συναφών ιδρυμάτων καθώς και απόφοιτους τμημάτων Φυσικής Αγωγής αντίστοιχα )

Μιχαλαρόγιαννης Γιάννης, Προπονητής Αθλημάτων - Στέλεχος διαιτολογίας

Smash Point: Guest Hour

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΑΠΑΝΩΝ 

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ 

(2o ΜΕΡΟΣ)

 Λόγω της Τουρκίας εδώ και πολλές δεκαετίες έχουμε μια κούρσα εξοπλιστικών αφού πρέπει να έχουμε τον ίδιο αριθμό αεροσκαφών, αρμάτων, φρεγατών και άλλων κατηγοριών που έχει η Τουρκία. Αν είναι δυνατόν!! Για τον λόγο αυτόν αγοράζουμε συνεχώς οπλικά συστήματα από τα οποία πολλά δεν χρειαζόμαστε ενώ άλλα είναι παρκαρισμένα σε αποθήκες αφού δεν έχουμε προσωπικό ή ανταλλακτικά να διαθέσουμε για αυτά διότι δεν κοιτάμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Ας δούμε ένα  παράδειγμα: Την παρούσα στιγμή ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει 1344 άρματα μάχης (τα γνωστά τανκς) ενώ η Τουρκία έχει 2440. Λέμε για Τουρκική υπεροχή αλλά δεν κοιτάμε βασικές παραμέτρους όπως:

·         Ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν ενδείκνυνται λόγω μορφολογίας του εδάφους για αρματικό αγώνα. Εκεί με τζιπ οπλισμένα με αντιαρματικούς εκτοξευτές μπορείς να κάνεις πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ότι με άρματα μάχης.

·         Ο Έβρος μας δίνει προτερήματα στην χρήση αρμάτων ενώ περιορίζει τις Τουρκικές κινήσεις.

·         Από τα 1344 άρματα τα 491 (Μ-48 Α5 και Μ-60 Α3) είναι τεχνολογίας 1950 και 1960 που δεν είναι τόσο επιχειρησιακά στο σύγχρονο πεδίο μάχης, τα ίδια μάλιστα άρματα αποτελούν το κύριο αρματικό δυναμικό της Τουρκίας(1690 άρματα δηλαδή το 70% της δύναμης) .

Έτσι οι πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού στρατού, βάση του ΓΕΣ είναι περί τα 700 άρματα μάχης (εκδόσεων Leopard 2 και Leopard 1). Έτσι με απόσυρση των 491 παλαιών αρμάτων Μ-48 και Μ-60 όχι μόνο δεν θα μειονεκτούμε έναντι της Τουρκίας, αλλά του εναντίον με την αναβάθμιση του πυροβόλου στα Leopard 1 Α5 αποκτούμε τακτικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας.

Τώρα λέμε να προμηθευτούμε 20-30 αεροσκάφη F-35 από τις ΗΠΑ με μόνη δικαιολογία «μα θα τα πάρει και η Τουρκία και θα υπερτερεί στο Αιγαίο». Λοιπόν ας γνωρίζουμε ότι το F-35 είναι ένα πανάκριβο οπλικό σύστημα σε αγορά, λειτουργία και συντήρηση που όμως δεν έχει δοκιμαστεί επιχειρησιακά. Εκτός αυτού σε σύγχρονες δοκιμές τα F-16 Block 52, που διαθέτει η Πολεμική μας Αεροπορία, έδειξαν ότι δεν μειονεκτούν έναντι του F-35.  Ας μην μπούμε στο τρυπάκι όπως έγινε με τα Eurofighter,  όπου την εποχή που η Ελλάδα προμηθεύτηκε από τις ΗΠΑ 60 αεροσκάφη F-16 Block 52 πλήρης ενώ για παράδειγμα η Αυστρία για παράδειγμα προμηθεύτηκε με το ίδιο κόστος των 60 Ελληνικών F-16,  15 Eurofighter άνευ συστημάτων αυτοπροστασίας και οπλισμού. Πάλι έλεγαν για ανωτερότητα του Eurofighter κάτι που δεν ίσχυε ενώ 15 χρόνια μετά στα F-16 έχουμε διαθεσιμότητα περί το 70% (μην ξεχνάμε μνημόνια) και η Αυστριακή αεροπορία έχει 13% (2 αεροσκάφη από τα 15 είναι σε πτητική κατάσταση)

Επίσης μεγάλο λάθος είναι να έχουμε πολλούς τύπους. Πχ Μαχητικά έχουμε 3 τύπους (F-16, F-4 Phantom, Mirage 2000) την στιγμή που οι περισσότεροι στρατοί κοιτούν για ένα τύπο για καλύτερη διοικητική μέριμνα και φυσικά λιγότερο κόστος δαπανών. Έτσι γιατί να μην έχουμε 1 τύπο μαχητικού, 1 τύπο τεθωρακισμένων, 1 τύπο φρεγατών;

Γιατί να μην ορθολογήσουμε τους εξοπλισμούς βάση αυτών που χρειάζονται οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις (μίζες) και αυτά που δεν χρειαζόμαστε να τα αποσύρουμε;  Είδαμε πρόσφατα το χαμό 4 αξιωματικών του στρατού που πετούσαν με ελικόπτερο 50 ετών την στιγμή που τα σύγχρονα ΝΗ-90 έχουν κολλήσει λόγω του ΥΠΕΘΑ (είναι γερμανικά βλέπετε) και από τα 12 που έχουν παραδοθεί πετάνε ελάχιστα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Επίσης να εξετάσουμε την προμήθεια ελαφρά μεταχειρισμένων ή αποθηκευμένων συστημάτων που δίνουν φίλιες χώρες, τα οποία για ηλίθιους λόγους μπλοκάρει η πολιτική ηγεσία όπως :

·         Τα 10 Αεροσκάφη C-130 J που εκποιεί η Βρετανική Αεροπορία που μπορούν να αντικαταστήσουν τα δικά μας 15 γερασμένα C-130 Η και να πετύχουμε μείωση κόστους λειτουργίας κατά 35% και αύξηση διαθεσιμότητας;

·         Προμήθεια ΔΩΡΕΑΝ 40 Ελικοπτέρων UH-60 Blackhawk από τις ΗΠΑ για αντικατάσταση των 98 ΑΒ-205 της Αεροπορίας Στρατού

·         Προμήθεια ΔΩΡΕΑΝ 36 συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων M-270 MLRS από Γερμανία και ΗΠΑ καλύπτοντας την πάγια ανάγκη του στρατού για άμυνα στο Αιγαίο.

Με τον ορθολογισμό και την χρήση μεταχειρισμένων συστημάτων (που σίγουρα είναι πιο φθηνά από καινούργια) μπορούμε να εξοικονομήσουμε χρήματα  τα οποία μπορούν να διατεθούν σε άλλους τομείς όπως για παράδειγμα ο εξοπλισμός του οπλίτη πεζικού που είναι του πολέμου του Βιετνάμ και δεν ενδείκνυται στο σύγχρονο πεδίο μάχης.  

Άρα ας μην γινόμαστε θύματα των δημοσιογράφων που θέλουν να πουλήσουν ειδήσεις ή προωθούν έναντι αμοιβής συγκεκριμένα συστήματα. Πρέπει να ξεφύγουμε από τους αριθμούς και να δούμε την ποιότητα και με απλές κινήσεις οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να ορθολογήσουν τις δαπάνες τους σε εξοπλιστικά και εγκαταστάσεις. Βέβαια όλα αυτά υπο τον όρο ότι η πολιτική ηγεσία τους επιτρέψει.

Θ.Σ. , Αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων

Cine Core

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΡΘΟΥΡΟΣ

Γεια σας παιδιά και καλωσορίσατε σε ένα ακόμα άρθρο του Cinecore. Αυτή την εβδομάδα η ταινία που θα μπει κάτω από το μικροσκόπιο μας είναι το ‘Βασιλιάς Αρθούρος’ του Γκάυ Ρίτσι που έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο του στις μεγάλες οθόνες τον Μάιο του 2017. Πάμε λοιπόν να αναλύσουμε κατά πόσον αξίζει να δει κανείς αυτή την ταινία.

Η ταινία μας ξεκινάει με την πολιορκία του Κάμελοτ από έναν σκοτεινό μάγο, τον Μόρντρεντ. Ο βασιλιάς Ούθερ με την βοήθεια του μαγικού του ξίφους Εξκάλιμπερ καταφέρνει να εξοντώσει τον σκοτεινό αυτό μάγο και να επαναφέρει την ειρήνη στο βασίλειό του μέχρι που δολοφονείται από τον αδερφό του Βόρτιγκεν ο οποίος παίρνει και την βασιλεία και δημιουργεί ένα τυρρανικό καθεστώς. Στο εντωμεταξύ ο γιός του Ούθερ και διάδοχος του θρόνου Αρθούρος δραπετεύει από το βασίλειο με την βοήθεια των γονιών του και καταφθάνει σε έναν οίκο ανοχής όπου και περνάει τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι την ενηλικίωση του. Ξαφνικά θα κάνει την εμφάνιση του το μαγικό ξίφος Εξκάλιμπερ που είναι καρφωμένο σε μία πέτρα και ο Βόρτιγκεν, καταλαβαίνοντας πως έχει επιστρέψει ο διάδοχος του θρόνου, διατάζει κάθε νέος που βρίσκεται στην σωστή ηλικία να βγάλει το ξίφος από την πέτρα κάτι που μόνο ο Αρθούρος καταφέρνει. Με την βοήθεια κάποιων επαναστατών δραπετεύει από τον βέβαιο θάνατο που του επιφύλασσε ο θείος του και ξεκινάει ένα ταξίδι για να διεκδικήσει τον θρόνο του Κάμελοτ από τον θείο του και να φέρει την ειρήνη στην Βρετανία.

Αυτή είναι χονδρικά η πλοκή της ταινίας μας. Η αλήθεια είναι πως για κάποιον που ξέρει τον Αρθουριανό μύθο το μόνο κοινό που θα συναντήσει με την ταινία είναι το ξίφος και κάποια κοινά ονόματα. Τα πλάνα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέροντα όπως και τα ειδικά εφέ σου κόβουν την ανάσα. Οι υποκριτικές είναι πραγματικά εξαιρετικές με έναν Τζούντ Λο να αποδίδει έναν Βόρτιγκεν όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί ποτέ αλλά η ταινία το χάνει στον τίτλο της. Αν η ταινία λεγόταν απλά «Ο μύθος του σπαθιού» τότε θα ήταν μία εξαιρετικά φανταστική ταινία άλλα δυστυχώς το «Βασιλιάς Αρθούρος» το διαστρεβλώνει όλο. Μπορεί να είναι βασισμένο σε μύθο και μπορεί να υπάρχουν πολλές εκδοχές του Αρθουριανού μύθου αλλά όλες  οι εκδοχές έχουν κάποια κοινά μεταξύ τους, μία βάση πάνω στην οποία εξελίσσεται ο μύθος. Εδώ άλλαξαν θεμελιώδη στοιχεία του μύθου και αυτό είναι που με ενόχλησε κάπως στην ταινία. Παρόλα αυτά, η ταινία με διασκέδασε με την δράση της και τα οπτικά εφέ της και πιστεύω πως είναι μία καλή επιλογή για να δει κανείς με την παρέα του μία Παρασκευή βράδυ. Απλά να μην έχετε κατά νου όλα όσα μπορεί να γνωρίζεται ήδη για τον Αρθούρο και τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης και είμαι σίγουρος πως η ταινία θα σας συναρπάσει.

Kατσιάμης Κωνσταντίνος , 3D  Αnimator & Multimedia Producer

Ο Σοσιαληστής Οικονομολόγος

Ευρωζώνη... γιατί φτιάχτηκε, τι σκοπούς εξυπηρετεί και τι πήγε στραβά

Πρώτα να διασαφηνίσω ότι με το Ευρωζώνη, θα εννοώ την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν νομισματική ένωση και όχι σαν μια πολιτική ή ότι άλλο οντότητα. Εδώ θα αναφερθώ καθαρά στα οικονομική κριτήρια και αναμενόμενα αποτελέσματα του Ευρώ και όχι σε πολιτικά παιχνίδια ή κόντρες ή ότι άλλο.

Ας δούμε πρώτα τα βασικά χαρακτηριστικά του Ευρώ. Είναι ένα κοινό νόμισμα, με το οποίο οι οικονομίες των χωρών της Ε.Ε. συνδέθηκαν μεταξύ τους. Χρησιμοποιείται στην ζώνη του Ευρώ, η οποία θεωρείται μια αγορά, μέσα στην οποία διακινούνται ελεύθερα αγαθά και υπηρεσίες.

Γιατί φτιάχτηκε το Ευρώ; Αρχικά ας πάμε σε κάποιες βασικές οικονομικές αρχές. Όσο μεγαλύτερη, ισχυρότερη και αυτάρκης είναι μια οικονομία, τόσο καλύτερα για αυτήν. Ιδανική οικονομία (αυτό που στα οικονομικά ονομάζεται οικονομική ισορροπία) είναι αυτή η οποία καταναλώνει ακριβώς ότι παράγει. Επειδή αυτό το μοντέλο είναι προϊόν θεωρίας και μόνο και ποτέ δε μπορεί να γίνει πράξη (ή έστω πολύ δύσκολα στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον), πρακτικά η καλύτερη οικονομία είναι αυτή που μπορεί να παράγει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των απαραίτητων για την εσωτερική της κατανάλωση προϊόντων και να εξάγει περίπου την ίδια αξία όσων εισάγει.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα την οικονομία Α, η οποία παράγει ψωμί και ρούχα. Παράγει περισσότερο ψωμί από ρούχα, οπότε πρέπει να εισάγει κάποια ρούχα για να καλύψει τις ανάγκες της. Σκοπός της είναι να εξάγει τόσο ψωμί, ώστε η αξία του να καλύπτει (κατά προτίμηση να υπερκαλύπτει αν θέλουμε να βγάλουμε και κέρδος) την αξία των ρούχων που εισάγει.

Πρακτικά στον κόσμο οικονομίες που έχουν την δυνατότητα, τόσο από τεχνογνωσία, όσο και από πρακτικά ύπαρξη των απαραίτητων πρώτων υλών, να πετύχουν αυτή την ισορροπία είναι ελάχιστες. Συγκεκριμένα οι οικονομίες των Η.Π.Α., της Ρωσίας, της Κίνας και ίσως, της ανερχόμενης Ινδίας. Καμία Ευρωπαϊκή χώρα δε θα μπορούσε μεμονωμένα να πετύχει κάτι τέτοιο, για λόγους διάφορους. Αλλά ας πούμε, απλοποιώντας λίγο την κατάσταση, ότι οι χώρες που έχουν πετρέλαιο δεν έχουν βιομηχανία και οι χώρες που έχουν βιομηχανία δεν έχουν πετρέλαιο.

Με την ένωση που έφερε το Ευρώ, δημιουργείται ακόμα μια υπερ-οικονομία, με την γεωγραφική εξάπλωση της Ρωσίας, την βιομηχανική δύναμη των Η.Π.Α. και την πρόσβαση σε πρώτες ύλες και εργατικό δυναμικό της Κίνας. Αν προσθέσουμε και την γεωγραφική θέση, καθώς και το εξαίρετο δίκτυο συγκοινωνιών ανέμεσα στις χώρες της Β. Ευρώπης κυρίως, βλέπουμε ότι η Ε.Ε. μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσα τις άλλες 4 υπερ-οικονομίες. Ταυτόχρονα, με την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών η εσωτερική ζήτηση της ευρωζώνης μπορεί να καλυφθεί από την εσωτερική της παραγωγή. Η Ελλάδα δεν παράγει αυτοκίνητα; Παράγει η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία. Η Γερμανία δεν παράγει πορτοκάλια; Παράγει η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία. Και σαν ένας κύκλος το κάθε κράτος συμπληρώνει τα άλλα στο τι παράγει και τι ζητάει, πλησιάζοντας την αυτάρκεια σαν σύνολο. Το μόνο αγαθό στο οποίο δε θα μπορούσε να είναι αυτάρκης αυτή η οικονομία είναι το πετρέλαιο, αλλά για αυτό υπάρχουν και οι εξαγωγές. Για να καλύπτουν την εισαγωγή του.

Όλα αυτά ακούγονται καλά και ρόδινα, αλλά αν είναι έτσι γιατί τώρα είμαστε εδώ που είμαστε; Τα προβλήματα ξεκινάνε από την βασική αρχή της εξειδίκευσης και από τις αρχές της αυτάρκειας που είπαμε παραπάνω. Η Ε.Ε. δεν είναι μια μόνο χώρα. Είναι πολλές μαζί. Στην Ρωσία το να παράγει η μια περιοχή αυτοκίνητα και η άλλη σιτάρι δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα στις περιοχές αυτές γιατί οι πολιτικές που ακολουθούνται δημοσιονομικά, νομισματικά και γενικά είναι ίδιες. Ο αγρότης στη Σιβηρία έχει την ίδια απολαβή από κρατικές υπηρεσίες με τον αγρότη στον Καύκασο. Με το ίδιο κόστος. Στην Ευρώπη όμως, ο Έλληνας αγρότης με την Γάλλο αγρότη έχουν κρατικές υπηρεσίες, απολαβές, προστατευτισμό, επιδοτήσεις και ότι άλλο, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Επιπλέον, οι νότιες χώρες, που δεν έχουν την βαριά βιομηχανοποίηση των βορείων, χρειάζονται εκ των πραγμάτων τα ακριβότερα βιομηχανικά προϊόντα, των οποίων την εισαγωγή δεν μπορούν να καλύψουν με την εξαγωγή πρώτων υλών.

Θα σκεφτείτε: Μα τα προβλήματα αυτά τώρα τα είδαμε; Δεν τα ξέραμε όταν φτιαχνόταν αυτή η Ευρωζώνη; Φυσικά και τα ξέραμε. Και έγινε ότι ήταν δυνατόν για να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Και δόθηκαν χρήματα για να γίνουν επενδύσεις και να γίνει περισσότερο αυτάρκης η οικονομία της Νότιας Ευρώπης και δόθηκαν επιδοτήσεις για να αυξηθεί η παραγωγή πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων σε επίπεδα που να μπορεί να γίνει μια υγιής ανταλλαγή με τα περισσότερο βιομηχανοποιημένα που δεν θα ήταν δυνατόν να παράξει ανταγωνιστικά η κάθε χώρα, σε μια οικονομία που ο κολλοσός του Βορρά θα ανταγωνιστεί την νέα εταιρεία του Νότου επί ίσοις όροις.

Θυμηθείτε όμως τι έγιναν αυτά τα χρήματα... Έγιναν διακοποδάνεια, καταναλωτικά δάνεια, καινούργια σπίτια και σκάφη αναψυχής και αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, αντί να γίνουν νέες επιχειρήσεις με περισσότερο βιομηχανικό σκεπτικό ή να αναβαθμιστούν παλιές επιχειρήσεις μεταποίησης και να πάνε ένα σκαλί παραπάνω.

Έγιναν σπίτια και πολυτελή ή «φτιαγμένα αυτοκίνητα» οι επιδοτήσεις, αντί να γίνουν τρακτέρ και συνεταιρισμοί και τυποποιητήρια και σύγχρονες κτηνοτροφικές ή ότι άλλο μονάδες.

Στην αρχή η Ε.Ε. έδειχνε να δουλεύει. Γιατί το σχέδιο ήταν να αγοράσουμε από την Γερμανία με τα δάνεια που παίρναμε και αυτό κάναμε. Αλλά αντί να αγοράζουμε μηχανήματα και τεχνογνωσία και τρακτέρ από την Γερμανία, εμείς αγοράζαμε είδη πολυτελείας και αυτοκίνητα πολυτελείας και κινητά τηλέφωνα. Σε αυτό φυσικά δε βγήκε χαμένη η Γερμανία, αφού τα χρήματα που έδωσε τα πήρε πίσω και με τόκο μάλιστα και θα τα ξαναπάρει τώρα όπως δείχνουν τα πράγματα. Η Ελλάδα έχασε γιατί δανείστηκε, ξόδεψε τα πάντα στις διασκεδάσεις και την ματαιοδοξία της και τώρα; Τώρα ήρθε ο λογαριασμός.

Η Ευρωζώνη ήταν, στα χαρτιά, μια εξαίρετη ιδέα από οικονομική σκοπιά. Είχε τα προβλήματά της, δεν μπορούσαν να λυθούν όλα, αλλά με τον κατάλληλο χειρισμό θα μπορούσε να αποδώσει καρπούς και να βελτιώσει πολύ την ζωή των Ευρωπαίων πολιτών, τουλάχιστον από υλικής-οικομικής άποψης.

Χάλασε επειδή οι Ευρωπαίοι εμπιστεύτηκαν τους ίδους ψεύτες, κλέφτες και ανίκανους (συχνότερα και τα τρία μαζί) πολιτικούς που εμπιστεύτηκαν και οι Έλληνες για να κάνουν αυτό που έπρεπε.

Χάλασε επειδή οι Έλληνες δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι τα χρήματα που παίρνουν από τους ίδιους πολιτικούς θα έπρεπε κάποια στιγμή να τα επιστρέψουν.

Χάλασε επειδή οι πολιτικοί ήταν τόσο ικανοποιημένοι που θα επανεκλέγονταν επειδή έδωσαν χρήματα στους Έλληνες, που δεν ασχολήθηκαν ποτέ στο να σιγουρευτούν ότι τα χρήματα χρησιμοποιούνται σωστά, αν τους ενδιέφερε ποτέ.

Τι θα γίνει αν βγούμε έξω; Από καθαρά οικονομικής άποψης λίγα πράγματα. Συγκεκριμένα τα εξής:

• ·         Αντί για ευρώ θα έχουμε ένα νέο νόμισμα. Οι τιμές θα πέσουν (αν και είναι πολύ πιθανό απλά να μείνουν στα ίδια επίπεδα και να αυξηθούν αρκετά οι μισθοί) σε όσα αγαθά παράγονται εγχώρια και επειδή αυτά είναι αρκετά είδη πρώτης ανάγκης, όχι δε θα πεινάσουμε.
• 
  
• ·         Οτιδήποτε παράγεται εκτός Ελλάδος θα ανέβει τουλάχιστον πέντε φορές πάνω μετά την υποτίμηση (γιατί προφανώς θα έρθει) του νέου νομίσματος. Το νούμερο δεν είναι τυχαίο, είναι προϊόν ερευνών. Ενδεικτικά θα σας πω κάτι που εισάγουμε και δε φανταζόσαστε ποτέ ότι μπορεί να μην μπορείτε να αγοράσετε ποτέ. Βενζίνη. Εκτός αν σε πέντε μέρες καταφέρετε να βρείτε και να εξορύξετε πετρέλαιο εγχώρια για να το στείλετε στα διυληστήριά μας.
• 
  
•          Όσες επιχειρήσεις εξάγουν οτιδήποτε παράγεται εγχώρια θα βρεθούν με περισσότερα χρήματα από ότι θα μπορούν να ξοδέψουν.
• 
  
•       Οι επιχειρήσεις που για κάποιο σημείο στη παραγωγική τους διαδικασία χρειάζονται να εισάγουν το οτιδήποτε θα κλείσουν. Γιατί πολύ απλά τα έξοδά τους θα είναι πολύ περισσότερα από τα έσοδά τους. Αυτό δεν ισχύει για το σύνολο αυτών των επιχειρήσεων, αλλά η δοκιμασία που θα περάσουν θα είναι πολύ σκληρή και ένας σημαντικός αριθμός τους θα κλείσουν. Ενδεικτικά να σας πω ότι τον καφέ τον εισάγουμε.

Με τα παραπάνω εγώ βλέπω, πιστεύω και άλλοι μαζί μου, ότι ήταν σωστό το ότι μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Το λάθος ήταν ότι δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με την οικονομική λογική που αυτή πρέσβευε, μαζί με εμάς και οι εταίροι μας, προφανώς έχουν και αυτοί ένα μερίδιο ευθύνης. Ωστόσο, τώρα που μπήκαμε στο χορό, πρέπει να χορέψουμε. Γιατί αν δεν χορέψουμε, δεν θα πεθάνουμε, ωστόσο θα βρεθούμε σε μια κατάσταση με πολύ περισσότερες ελλείψεις από όσες αντιμετωπίζουμε σήμερα. 

Μάμαλης Νάσος, Οικονομολόγος

Society's Reflection

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΙΝΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ

Σχετικά με το θέμα μόρφωση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια συνήθως χωριζόμαστε σε 2 κατηγορίες. Σε εκείνους που είναι υπέρ των ξένων προγραμμάτων εκπαίδευσης και σε εκείνους που είναι κατά. Προσωπικά, θεωρώ ότι το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης έχει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του. Αλλά δε θα ήθελα να αναλύσω αυτό το θέμα τώρα. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να σας παρουσιάσω το International Baccalaureate (I.B.) και τα ξένα πανεπιστήμια όπως τα έχω ζήσει η ίδια.

Το Ι.Β. είναι ένα παγκόσμιο διετές πρόγραμμα, ισότιμο της Β’ και Γ’ Λυκείου, το οποίο σε προετοιμάζει για να μπεις σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Παράλληλα, δίνεις και ελληνικά, ιστορία και μαθηματικά για να πάρεις το απολυτήριο λυκείου. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο σε ορισμένα ιδιωτικά σχολεία. Κάποια περίοδο πριν 2-3 χρόνια μια Υπουργός Παιδείας ήθελε να το υιοθετήσει στο ελληνικό σύστημα μέσα σε 6 μήνες, κάτι που είναι πραγματικά δύσκολο, καθώς τα ιδιωτικά θα μπορούσαν να βάλουν τους καθηγητές του Ι.Β. να διδάξουν τους καθηγητές του ενιαίου. 

Οι καθηγητές στα δημόσια, και ιδίως σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών, πως θα λάμβαναν την απαραίτητη εκπαίδευση τόσο γρήγορα για ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα;

Τι είναι λοιπόν το I.B; Είναι όπως προείπα ένα διετές πρόγραμμα στο οποίο κάνεις 6 μαθήματα γενικής φύσεως. Όλα τα μαθήματα του I.B. στην Ελλάδα γίνονται στα αγγλικά. Σε άλλες χώρες, γνωστοί μου κάνανε τα μαθήματα στα γαλλικά ή και στα ισπανικά. Εξαρτάται τη χώρα και το σχολείο. Η μητρική γλώσσα, τα αγγλικά και τα μαθηματικά είναι υποχρεωτικά. Από κει και πέρα, υπάρχουν κατηγορίες βάση των οποίων διαλέγεις ένα μάθημα. Λόγω χάρη, σε μία κατηγορία διαλέγεις μεταξύ βιολογίας, φυσικής και χημείας, σε κάποια άλλη μεταξύ γεωγραφίας, ιστορίας και υπολογιστών κ.ο.κ. Τα μαθήματα ποικίλουν ανάλογα με τα μαθήματα που κάθε σχολείο αποφασίζει να παρέχει. Συνολικά παίρνεις 6 μαθήματα τα οποία χωρίζονται σε υψηλό επίπεδο και σε χαμηλό, ανάλογα τι είναι πιο κοντά στην επιστήμη που θες να σπουδάσεις.

Πολλοί άνθρωποι που απλά γνωρίζουν το I.B. σαν όνομα, θεωρούν ότι επειδή δεν δίνεις πανελλήνιες κάθεσαι. Μέγα Λάθος! Δε θα κάνω συναγωνισμό ποιο σύστημα είναι πιο δύσκολο απλά θα πω ότι και τα 2 έχουν διαφορετικές δυσκολίες. Ας πούμε εγώ σαν Ι.Β. μαθήτρια, δεν είχα να μαθαίνω τα πάντα κατά λέξη και δεν εξαρτιόταν το μέλλον μου μόνο από ένα μάθημα που θα έδινα πανελλήνιες. Και για αυτό το λόγο αγαπώ το Ι.Β. Το μέλλον μου εξαρτιόταν από την πορεία σε μια περίοδο 2 χρόνων και όχι 2 ωρών. Για κάθε μάθημα είχα να κάνω εργασίες, σε μερικά και προφορικά, και φυσικά και τελικές εξετάσεις. Η τελική βαθμολογία μου κρινόταν από το σύνολο όλων αυτών, όπως γίνεται και στα περισσότερα πανεπιστήμια. Επίσης, στις εξετάσεις, όπως και στα βιβλία, το κατά λέξη δεν υπήρχε σαν έννοια. Σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και να κρίνεις. Δημιουργείς τη δική σου γνώμη και οι ερωτήσεις είναι γνώσεως και κρίσεως. Λόγου χάρη, στην ιστορία είχαμε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίζεται υπαίτια η Γερμανία αλλά και οι άλλες χώρες  έχουν ευθύνη δικαιολογώντας όμως και για ποιο λόγο τους αποδίδεται ευθύνη. Μαθαίνοντας τη σφαιρική εικόνα και αντίθετες απόψεις, είσαι έτοιμος να κρίνεις και να διατυπώσεις την προσωπική σου άποψη. Αυτό είναι λοιπόν το Ι.Β. και για αυτό το λάτρεψα και δεν μετάνιωσα ποτέ που το επέλεξα. Μπορεί κάποιος να συνεχίσει να μην του αρέσει και φυσικά το σέβομαι.

O σκοπός της φοίτησής μου στο Ι.Β. ήτανε να μπω σε ένα ξένο πανεπιστήμιο, και συγκεκριμένα σε αμερικάνικο, γιατί αυτό θεωρούσα ότι μου ταίριαζε πιο πολύ και από τα αγγλικά πανεπιστήμια. Ότι πιστεύει ο καθένας ότι είναι το καλύτερο για τον ίδιο. Και πάλι δε θα μπω στη διαδικασία συναγωνισμού ελληνικών – ξένων πανεπιστημίων. Απλά θα πω και πάλι γιατί προσωπικά επέλεξα το πανεπιστήμιο μου.

Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν πολιτικά. Σπούδασα πολιτικές επιστήμες αλλά και πάλι δεν είχαμε πολιτικές παρατάξεις, μόνο φοιτητικές εκλογές όπως έχουμε στο σχολείο (Ήταν και αδύνατο να πω την αλήθεια μου μιας που ο καθένας ήταν και από διαφορετική χώρα). Υπήρχε πειθαρχία. Αν δεν πήγαινα καλά στο μάθημα, με κόβανε, έχανα ένα δίμηνο από τη ζωή μου γιατί έπρεπε να το ξανά-παρακολουθήσω ολόκληρο, και όχι να ξαναδώσω απλά τις εξετάσεις, και φυσικά να το ξανά-πληρώσω (κρίμα τα λεφτά). Εδώ να πω ότι το να μην περάσεις μάθημα ήταν αρκετά δύσκολο γιατί λαμβάνονταν υπ’ όψιν, η παρουσία στο μάθημα, εργασίες, παρουσιάσεις, μεσαίες και τελικές εξετάσεις (έπρεπε να μην σε νοιάζει καθόλου, για να μείνεις!). Επίσης, οι μαθητές αξιολογούν τους καθηγητές τους, ώστε να αποφθεχθούν αποφάσεις αποθέσεως ισχύος. Η γενική αποτυχία της τάξης σημαίνει αποτυχία του καθηγητή, όχι των μαθητών. Οπότε ο καθηγητής δεν μπορεί απλά να κόβει μαθητές επειδή μπορεί…

Απουσίες δεν υπήρχαν. Επειδή τα μαθήματα ήταν δίμηνα, οι δικαιολογημένες ήταν μέχρι 3. Στην τέταρτη κοβόσουνα (εκτός αν ήταν πολύ σημαντικός λόγος, λ.χ. υγεία) και ξαναέπαιρνες το μάθημα, ξανά-πλήρωνες κ.ο.κ. Έτσι εξηγείται λοιπόν, γιατί στο εξωτερικό δεν υπάρχουν οι γνωστοί αιώνιοι φοιτητές. Τα ξένα πανεπιστήμια δεν ρισκάρουν τη φήμη τους.

Επίσης, η γνωστή ιστορία με βανδαλισμούς στην περιουσία του πανεπιστημίου δεν υπήρχε και θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Γνωστός μου, ενώ είχε μεθύσει, είχε προσπαθήσει να μαγειρέψει με αποτέλεσμα να αποκοιμηθεί με ανοιχτά τα μάτια της κουζίνας, ο συναγερμός να πιάσει τον καπνό και να  έρθει η πυροσβεστική χωρίς λόγο. Παρόλο αυτά το πανεπιστήμιο πλήρωσε ποινή στην πυροσβεστική γιατί ήταν η Τρίτη φορά που γινόταν αυτό. Ξέχασα να πω ότι ο γνωστός μου το είχε κάνει ήδη άλλες 2 φορές. Το πανεπιστήμιο τι έκανε λοιπόν; Του χαρίστηκε; ΟΧΙ! Toυ είπε: «ή θα πληρώσεις την ποινή, ή θα δουλέψεις επί ένα μήνα ως βοηθός κηπουρού για να την ξεπληρώσεις». 

Αυτό και έκανε!

Προσωπικά, αυτό το σύστημα το λάτρεψα και μου άρεσε πολύ… γιατί ήμουν πειθαρχημένη και δεν σπατάλησα άσκοπα τη ζωή μου και τα χρήματα που διέθεσαν οι γονείς μου για να σπουδάσω…! Θα μου πείτε γιατί δε θα μπορούσες να σπουδάσεις εδώ;

Και όμως όχι. Το γνωρίζετε ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα πληρώνει 33 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ;;;;;; 15 εκατομμύρια γιατί δεν αναγνωρίζουμε το Ι.Β. και πρέπει οι μαθητές να δίνουν επιπλέον εξετάσεις, όπως έκανα και εγώ και σας ανέφερα πριν, για να πάρουν απολυτήριο Λυκείου για τυπικούς λόγους γιατί και πάλι δεν μπορούν οι μαθητές του Ι.Β. να μπουν σε ελληνικό πανεπιστήμιο.  Επίσης, πληρώνουμε άλλα 18 εκατομμύρια γιατί δεν επιτρέπουμε σε ιδιωτικά ξένα πανεπιστήμια να έρθουν στην Ελλάδα. Έτσι πολλά, έρχονται μέσω ελληνικών πανεπιστημίων. Είμαστε η ΜΟΝΗ χώρα που πληρώνουμε τόσα πολλά και χωρίς λόγο… και εδώ να σημειώσω ότι χάνουμε και πολλά… 

Φανταστείτε αν είχαμε ξένα πανεπιστήμια, πόσα θα κερδίζαμε;;;; Αφ’ ενός οι Έλληνες φοιτητές που πηγαίνουν στο εξωτερικό να σπουδάσουν και ξοδεύουν εκεί ελληνικό συνάλλαγμα, και αφ’ εφ’ ετέρου ξένοι φοιτητές θα μπορούσαν να έρχονται στην Ελλάδα να σπουδάσουν και να ξοδεύουν εδώ το δικό τους συνάλλαγμα για να πληρώνουν ενοίκια, ηλεκτρικό, νερό και ψώνια για τις προσωπικές τους ανάγκες και για τη διασκέδαση τους… Κρίμα…!!!!

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι δεν θέλουν ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Μήπως ανταγωνιστούν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια? Μήπως για να μην υπάρχει μόρφωση δύο ταχυτήτων? Μα αυτό υπάρχει ήδη, παρόλο που υπάρχουν και αξιολογότατα Ελληνικά πανεπιστήμια. Και εν πάση περιπτώσει, αν δεν θέλουν μόρφωση 2 ταχυτήτων, ας αναβαθμίσουν την μόρφωση στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, να καταργήσουν τους αιώνιους φοιτητές που μόνο ξοδεύουν κονδύλια και ας μπει επί τέλους μία τάξη με τους ταραξίες που καταστρέφουν την περιουσία των πανεπιστημίων ατιμώρητοι. Έχουν την βούληση να το κάνουν? Αμφιβάλλω. 

Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος