Smash Point: Guest Hour

Unternehmen Merkur (Επιχείρηση Ερμής)

Η στρατηγική σημασία της τοποθεσίας της Ελλάδας υπήρξε πολλές φορές η αίτια για συμμέτοχες σε πολέμους που δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα αυτής καθαυτής της χώρας αλλά ήταν πολύ καίρια για την έκβαση του πολέμου.

Έτσι λοιπόν και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα που ανέκαμπτε με γοργούς ρυθμούς, από την ταπεινωτική ήττα της Μικρασιάτικης Εξτρατείας (1919-1922) υπό το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου αναγκάστηκε να διαλέξει στρατόπεδο έτι μια φορά μέσα σε ένα διάστημα μόλις μερικών ετών.

Ο Μεταξάς, έχοντας σπουδάσει στη Γερμάνια και οντάς και ίδιος γερμανόφιλος θα πίστευε κάνεις ότι θα έδενε τη χωρά μας με το άρμα του Άξονα. Αν όμως ρίξουμε μια καλύτερη ματιά στη Μεσόγειο εκείνης της εποχής θα παρατηρούσαμε ότι μια ναυτική χωρά όπως η Ελλάδα δεν θα άντεχε για πολύ ενάντια στο πανίσχυρο Βρετανικό ναυτικό να σαρώνει νησιά και ακτές στο πέρασμα του και με τόσες αποικίες τριγύρω σαν βάσεις ανεφοδιασμού. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δικαιολογεί την ένταξη της Ελλάδας στους Συμμάχους.

 Ένα λοιπόν από τα μέρη υψίστης στρατηγικής σημασίας στη Μεσόγειο είναι το νησί της Κρήτης. Ιδανική τοποθεσία ανεφοδιασμού των επιχειρήσεων του Άξονα στην Αφρική υπό το Στρατάρχη Ρομμελ (Afrika Korps) καθώς και ένας εξίσου ιδανικός στόχος πλήξης των γραμμών ανεφοδιασμού των συμμάχων στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και παρεμπόδισης των ενισχύσεων από τις Βρετανικές αποικίες σε Ανατολή και Νότο.

Την 20^η Μαΐου 1941, 1186 αεροσκάφη της Λουφτβαφε σκέπασαν τον ουρανό της Κρήτης και προχωρήσαν στην κατάληψη των κυρίων στόχων. Το τι ακολούθησε ήταν ανήκουστο ακόμα και για τους Γερμανούς. Οι στρατιώτες των Συμμάχων (Βρετανοί, Νεοζηλανδοί Αυστραλοί) έβλεπαν την άμυνα στο βόρειο μέρος του νησιού να κάμπτεται από τη ορμή και δεινότητα των επίλεκτων γερμανικών μονάδων Fallschirmjäger (Αλεξιπτωτιστές) από τη μια, και από την άλλη, τους κατοίκους του νησιού όλων των ηλικιών να ηγούνται της αντεπίθεσης κραδαίνοντας φτυάρια, γεωργικά εργαλεία, όπλα από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, και μαγκούρες! Στα χέρια ενός απλού όχλου τα απαρχαιωμένα αυτά όπλα θα φάνταζαν άχρηστα ενάντια στην ασυναγώνιστη τεχνολογία των Γερμανών αλλά στα χέρια ενός λαού που πολεμά για την ελευθερία του, την οικογένειά και τη χωρά του μεταμορφωθήκαν στον χειρότερο εφιάλτη του Αδόλφου και του Στρατηγού Στουντεντ, που έβλεπαν πλέον τον ανθό των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων να αποδεκατίζεται κάτω από «περίεργες συνθήκες».

Οι Σύμμαχοι αρνήθηκαν να δώσουν οπλισμό στους Κρητικούς, οι οποίοι ξετρύπωναν το ένα εχθρικό πόστο μετα το άλλο χρησιμοποιώντας πλέον τελευταίας τεχνολογίας οπλισμό από τα πτώματα των Γερμανών. Η πρώτη μέρα της «αναίμακτης» εισβολής του Στουντεντ βάφτηκε με το αίμα τουλάχιστον 2000 Γερμανών στρατιωτών. Η κατάληψη του αερολιμένα του Μαλεμε και η δημιουργία ενός σημείου ανεφοδιασμού για τον Άξονα στην ξηρά ήταν αρκετή για να κάμψει την αντίσταση στο βόρειο τμήμα του νησιού και να προκαθορίσει την ήττα των Συμμάχων.

Υστέρα από τη μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί δεν χρησιμοποίησαν ποτέ ξανά μονάδες αλεξιπτωτιστών ενώ ο Προέδρος Ρούσβελτ των ΗΠΑ διέταξε την δημιουργία μονάδων αλεξιπτωτιστών, εντυπωσιασμένος από την καινοτομία των Γερμανών. Ο Στουντεντ προχώρησε σε σωρεία εγκλημάτων πολέμου εκτελώντας 500 πολίτες και ισοπεδώνοντας χωριά σαν αντίποινα για την «ένοπλη συμμετοχή πολιτών ενάντια στο Γερμανικό στρατό» όπως έγραφε και η αναρτηθείσα από τους Ναζί πινακίδα στο σημείο όπου ισοπεδώθηκε η Κάνδανος. Να σημειωθεί ότι οι Σύμμαχοι πλειστάκις προειδοποίησαν τους Κρητικούς για τα φρικτά αντίποινα που πραγματοποιούσαν οι Γερμανοί στους επαναστατημένους εντός της επικρατείας τους αλλά η επιμονή και απρόβλεπτη φύση των Κρητικών, οι οποίοι αντί να παραδοθούν συνέχιζαν εχθροπραξίες και μποϊκοτάζ σε βάρος του εχθρού.

Μια Πύρρεια νίκη για το «χιλιετές Ράιχ», η μάχη της Κρήτης ήτο ιδιαίτερα σημαντική αφού κερδήθηκε αρκετός χρόνος για τη Σοβιετική Ένωση και τους συμμάχους να ανασυγκροτηθούν. Η Ελλάδα κράτησε 56 ημέρες τους κατακτητές, περισσότερες μέρες από τις χώρες της Μπενελουξ και τη Γαλλία μαζί! Στα επιτελεία των Συμμάχων και του Άξονα μαζί, ο ηρωισμός της ασήμαντης αυτής χώρας του Ευρωπαϊκού νότου έγειρε επευφημίες και ευχαριστήρια καθώς και την αναγνώριση των δυο από τους φοβερότερους και αδίστακτους ηγέτες της εποχής, του Χίτλερ καθώς και του Στάλιν ο οποίος ευχαρίστησε προσωπικά τον Ελληνικό λαό για τον ηρωισμό και τη δεινότητα τους στα πεδία των μαχών, η οποία ήταν καταλυτική για την τελική ήττα του Φασισμού λίγα χρόνια αργότερα.

Ράπτης Γεώργιος Α., Ιστορικός