Society's Reflection

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΙΝΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ

Σχετικά με το θέμα μόρφωση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια συνήθως χωριζόμαστε σε 2 κατηγορίες. Σε εκείνους που είναι υπέρ των ξένων προγραμμάτων εκπαίδευσης και σε εκείνους που είναι κατά. Προσωπικά, θεωρώ ότι το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης έχει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του. Αλλά δε θα ήθελα να αναλύσω αυτό το θέμα τώρα. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να σας παρουσιάσω το International Baccalaureate (I.B.) και τα ξένα πανεπιστήμια όπως τα έχω ζήσει η ίδια.

Το Ι.Β. είναι ένα παγκόσμιο διετές πρόγραμμα, ισότιμο της Β’ και Γ’ Λυκείου, το οποίο σε προετοιμάζει για να μπεις σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Παράλληλα, δίνεις και ελληνικά, ιστορία και μαθηματικά για να πάρεις το απολυτήριο λυκείου. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο σε ορισμένα ιδιωτικά σχολεία. Κάποια περίοδο πριν 2-3 χρόνια μια Υπουργός Παιδείας ήθελε να το υιοθετήσει στο ελληνικό σύστημα μέσα σε 6 μήνες, κάτι που είναι πραγματικά δύσκολο, καθώς τα ιδιωτικά θα μπορούσαν να βάλουν τους καθηγητές του Ι.Β. να διδάξουν τους καθηγητές του ενιαίου. 

Οι καθηγητές στα δημόσια, και ιδίως σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών, πως θα λάμβαναν την απαραίτητη εκπαίδευση τόσο γρήγορα για ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα;

Τι είναι λοιπόν το I.B; Είναι όπως προείπα ένα διετές πρόγραμμα στο οποίο κάνεις 6 μαθήματα γενικής φύσεως. Όλα τα μαθήματα του I.B. στην Ελλάδα γίνονται στα αγγλικά. Σε άλλες χώρες, γνωστοί μου κάνανε τα μαθήματα στα γαλλικά ή και στα ισπανικά. Εξαρτάται τη χώρα και το σχολείο. Η μητρική γλώσσα, τα αγγλικά και τα μαθηματικά είναι υποχρεωτικά. Από κει και πέρα, υπάρχουν κατηγορίες βάση των οποίων διαλέγεις ένα μάθημα. Λόγω χάρη, σε μία κατηγορία διαλέγεις μεταξύ βιολογίας, φυσικής και χημείας, σε κάποια άλλη μεταξύ γεωγραφίας, ιστορίας και υπολογιστών κ.ο.κ. Τα μαθήματα ποικίλουν ανάλογα με τα μαθήματα που κάθε σχολείο αποφασίζει να παρέχει. Συνολικά παίρνεις 6 μαθήματα τα οποία χωρίζονται σε υψηλό επίπεδο και σε χαμηλό, ανάλογα τι είναι πιο κοντά στην επιστήμη που θες να σπουδάσεις.

Πολλοί άνθρωποι που απλά γνωρίζουν το I.B. σαν όνομα, θεωρούν ότι επειδή δεν δίνεις πανελλήνιες κάθεσαι. Μέγα Λάθος! Δε θα κάνω συναγωνισμό ποιο σύστημα είναι πιο δύσκολο απλά θα πω ότι και τα 2 έχουν διαφορετικές δυσκολίες. Ας πούμε εγώ σαν Ι.Β. μαθήτρια, δεν είχα να μαθαίνω τα πάντα κατά λέξη και δεν εξαρτιόταν το μέλλον μου μόνο από ένα μάθημα που θα έδινα πανελλήνιες. Και για αυτό το λόγο αγαπώ το Ι.Β. Το μέλλον μου εξαρτιόταν από την πορεία σε μια περίοδο 2 χρόνων και όχι 2 ωρών. Για κάθε μάθημα είχα να κάνω εργασίες, σε μερικά και προφορικά, και φυσικά και τελικές εξετάσεις. Η τελική βαθμολογία μου κρινόταν από το σύνολο όλων αυτών, όπως γίνεται και στα περισσότερα πανεπιστήμια. Επίσης, στις εξετάσεις, όπως και στα βιβλία, το κατά λέξη δεν υπήρχε σαν έννοια. Σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και να κρίνεις. Δημιουργείς τη δική σου γνώμη και οι ερωτήσεις είναι γνώσεως και κρίσεως. Λόγου χάρη, στην ιστορία είχαμε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίζεται υπαίτια η Γερμανία αλλά και οι άλλες χώρες  έχουν ευθύνη δικαιολογώντας όμως και για ποιο λόγο τους αποδίδεται ευθύνη. Μαθαίνοντας τη σφαιρική εικόνα και αντίθετες απόψεις, είσαι έτοιμος να κρίνεις και να διατυπώσεις την προσωπική σου άποψη. Αυτό είναι λοιπόν το Ι.Β. και για αυτό το λάτρεψα και δεν μετάνιωσα ποτέ που το επέλεξα. Μπορεί κάποιος να συνεχίσει να μην του αρέσει και φυσικά το σέβομαι.

O σκοπός της φοίτησής μου στο Ι.Β. ήτανε να μπω σε ένα ξένο πανεπιστήμιο, και συγκεκριμένα σε αμερικάνικο, γιατί αυτό θεωρούσα ότι μου ταίριαζε πιο πολύ και από τα αγγλικά πανεπιστήμια. Ότι πιστεύει ο καθένας ότι είναι το καλύτερο για τον ίδιο. Και πάλι δε θα μπω στη διαδικασία συναγωνισμού ελληνικών – ξένων πανεπιστημίων. Απλά θα πω και πάλι γιατί προσωπικά επέλεξα το πανεπιστήμιο μου.

Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν πολιτικά. Σπούδασα πολιτικές επιστήμες αλλά και πάλι δεν είχαμε πολιτικές παρατάξεις, μόνο φοιτητικές εκλογές όπως έχουμε στο σχολείο (Ήταν και αδύνατο να πω την αλήθεια μου μιας που ο καθένας ήταν και από διαφορετική χώρα). Υπήρχε πειθαρχία. Αν δεν πήγαινα καλά στο μάθημα, με κόβανε, έχανα ένα δίμηνο από τη ζωή μου γιατί έπρεπε να το ξανά-παρακολουθήσω ολόκληρο, και όχι να ξαναδώσω απλά τις εξετάσεις, και φυσικά να το ξανά-πληρώσω (κρίμα τα λεφτά). Εδώ να πω ότι το να μην περάσεις μάθημα ήταν αρκετά δύσκολο γιατί λαμβάνονταν υπ’ όψιν, η παρουσία στο μάθημα, εργασίες, παρουσιάσεις, μεσαίες και τελικές εξετάσεις (έπρεπε να μην σε νοιάζει καθόλου, για να μείνεις!). Επίσης, οι μαθητές αξιολογούν τους καθηγητές τους, ώστε να αποφθεχθούν αποφάσεις αποθέσεως ισχύος. Η γενική αποτυχία της τάξης σημαίνει αποτυχία του καθηγητή, όχι των μαθητών. Οπότε ο καθηγητής δεν μπορεί απλά να κόβει μαθητές επειδή μπορεί…

Απουσίες δεν υπήρχαν. Επειδή τα μαθήματα ήταν δίμηνα, οι δικαιολογημένες ήταν μέχρι 3. Στην τέταρτη κοβόσουνα (εκτός αν ήταν πολύ σημαντικός λόγος, λ.χ. υγεία) και ξαναέπαιρνες το μάθημα, ξανά-πλήρωνες κ.ο.κ. Έτσι εξηγείται λοιπόν, γιατί στο εξωτερικό δεν υπάρχουν οι γνωστοί αιώνιοι φοιτητές. Τα ξένα πανεπιστήμια δεν ρισκάρουν τη φήμη τους.

Επίσης, η γνωστή ιστορία με βανδαλισμούς στην περιουσία του πανεπιστημίου δεν υπήρχε και θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Γνωστός μου, ενώ είχε μεθύσει, είχε προσπαθήσει να μαγειρέψει με αποτέλεσμα να αποκοιμηθεί με ανοιχτά τα μάτια της κουζίνας, ο συναγερμός να πιάσει τον καπνό και να  έρθει η πυροσβεστική χωρίς λόγο. Παρόλο αυτά το πανεπιστήμιο πλήρωσε ποινή στην πυροσβεστική γιατί ήταν η Τρίτη φορά που γινόταν αυτό. Ξέχασα να πω ότι ο γνωστός μου το είχε κάνει ήδη άλλες 2 φορές. Το πανεπιστήμιο τι έκανε λοιπόν; Του χαρίστηκε; ΟΧΙ! Toυ είπε: «ή θα πληρώσεις την ποινή, ή θα δουλέψεις επί ένα μήνα ως βοηθός κηπουρού για να την ξεπληρώσεις». 

Αυτό και έκανε!

Προσωπικά, αυτό το σύστημα το λάτρεψα και μου άρεσε πολύ… γιατί ήμουν πειθαρχημένη και δεν σπατάλησα άσκοπα τη ζωή μου και τα χρήματα που διέθεσαν οι γονείς μου για να σπουδάσω…! Θα μου πείτε γιατί δε θα μπορούσες να σπουδάσεις εδώ;

Και όμως όχι. Το γνωρίζετε ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα πληρώνει 33 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ;;;;;; 15 εκατομμύρια γιατί δεν αναγνωρίζουμε το Ι.Β. και πρέπει οι μαθητές να δίνουν επιπλέον εξετάσεις, όπως έκανα και εγώ και σας ανέφερα πριν, για να πάρουν απολυτήριο Λυκείου για τυπικούς λόγους γιατί και πάλι δεν μπορούν οι μαθητές του Ι.Β. να μπουν σε ελληνικό πανεπιστήμιο.  Επίσης, πληρώνουμε άλλα 18 εκατομμύρια γιατί δεν επιτρέπουμε σε ιδιωτικά ξένα πανεπιστήμια να έρθουν στην Ελλάδα. Έτσι πολλά, έρχονται μέσω ελληνικών πανεπιστημίων. Είμαστε η ΜΟΝΗ χώρα που πληρώνουμε τόσα πολλά και χωρίς λόγο… και εδώ να σημειώσω ότι χάνουμε και πολλά… 

Φανταστείτε αν είχαμε ξένα πανεπιστήμια, πόσα θα κερδίζαμε;;;; Αφ’ ενός οι Έλληνες φοιτητές που πηγαίνουν στο εξωτερικό να σπουδάσουν και ξοδεύουν εκεί ελληνικό συνάλλαγμα, και αφ’ εφ’ ετέρου ξένοι φοιτητές θα μπορούσαν να έρχονται στην Ελλάδα να σπουδάσουν και να ξοδεύουν εδώ το δικό τους συνάλλαγμα για να πληρώνουν ενοίκια, ηλεκτρικό, νερό και ψώνια για τις προσωπικές τους ανάγκες και για τη διασκέδαση τους… Κρίμα…!!!!

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι δεν θέλουν ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Μήπως ανταγωνιστούν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια? Μήπως για να μην υπάρχει μόρφωση δύο ταχυτήτων? Μα αυτό υπάρχει ήδη, παρόλο που υπάρχουν και αξιολογότατα Ελληνικά πανεπιστήμια. Και εν πάση περιπτώσει, αν δεν θέλουν μόρφωση 2 ταχυτήτων, ας αναβαθμίσουν την μόρφωση στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, να καταργήσουν τους αιώνιους φοιτητές που μόνο ξοδεύουν κονδύλια και ας μπει επί τέλους μία τάξη με τους ταραξίες που καταστρέφουν την περιουσία των πανεπιστημίων ατιμώρητοι. Έχουν την βούληση να το κάνουν? Αμφιβάλλω. 

Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος