Society's Reflection

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ»

Ο κάθε άνθρωπος διαπιστώνει κάποια πράγματα, μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες, τα πιστεύω του ή και έχοντας διαβάσει κάποια πράγματα. Όλα αυτά τον οδηγούνε στο να αποκτήσει μια γνώμη για θέματα σοβαρά, όπως πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά κτλ., τα οποία επηρεάζουν την επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Τι γίνεται όμως όταν διαβάζουμε μονόπλευρα ή καθόλου; Ποιος μας «διδάσκει» τη γνώμη που διατυπώνουμε;

Πολλοί συνάνθρωποι μας αρέσκονται το να παρακολουθούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τηλεόραση, εφημερίδα ή/και ιντερνέτ, ώστε να μάθουν τι γίνεται στην χώρα μας και γενικότερα στον κόσμο. Όμως μαθαίνουμε την αλήθεια ή μάλλον, δεχόμαστε την αλήθεια;

Πριν δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου έκανα μια έρευνα για την πηγή της άσχημης γνώμης που είχανε για μας στο εξωτερικό. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι πολλές ξένες εφημερίδες απλά μετέφραζαν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, που όλοι ξέρουμε τώρα ότι ήτανε ψέματα με αντιπολιτική σκοπιμότητα. Ως αποτέλεσμα, ούτε οι Έλληνες αλλά ούτε και οι ξένοι γνώριζαν την αλήθεια μιας και βασίζονταν στις ειδήσεις των μονοδιάστατων ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διψούσαν για σκάνδαλα που φέρνανε τη μεγάλη τηλεθέαση. Οπότε υπήρχε μεγάλη έλλειψη στην ελευθερία του λόγου, στην δημοσιογραφία. Αντικειμενικότητα μηδέν.

Από τότε όμως, μέσα σε δύο χρόνια το τηλεοπτικό και δημοσιογραφικό τοπίο έχει αλλάξει. Όσο οξύμωρο και αν ακουστεί αυτό έγινε και χάρη στην οικονομική κρίση. Ο κόσμος διαπίστωσε τις πολλές ανακρίβειες που άκουγε τόσα χρόνια και σταμάτησε να εμπιστεύεται τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες οι πωλήσεις των οποίων βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Μάλιστα, βλέπουμε πολλές φορές ότι ο κόσμος αντιδρά ψηφίζοντας ενάντια του υποψήφιου που προωθούνε τα μέσα ενημέρωσης.

Παρόλο αυτά, έχω την εντύπωση ότι συχνά φθάνουμε στο άλλο άκρο, ιδίως σε ότι αφορά τα πολιτικά. Πρόσφατα γνωστός δημοσιογράφος φιλοξένησε τον Πρωθυπουργό της χώρας μας και φαίνεται ότι οι υποστηρικτές του κυβερνητικού κόμματος τον κατέκριναν γιατί πίεσε τον καλεσμένο του αλλά και οι αντίπαλοι (εχθροί) του, ότι δεν τον πίεσε αρκετά. Ακούγοντας αυτό, διαπιστώνω ότι πολλοί έχουν μπερδέψει την ελευθερία του λόγου με τα δικά τους θέλω / πιστεύω.

Κατά τη γνώμη μου, η ελευθεροτυπία – ελευθερία του λόγου θα έπρεπε να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ. Όλοι οι αντιπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης θα έπρεπε να τιμούν την ελευθεροτυπία γράφοντας μόνο την αλήθεια και όχι αυτά που ανώτεροι τους υπαγορεύουν για να συγκαλύψουν τυχόν σκάνδαλα ή να προωθήσουν σκοπιμότητες του ενός ή του άλλου κόμματος. Αλλά και εμείς οι πολίτες, δε θα έπρεπε να βρίσκουμε αφορμές για να επιτιθέμαστε στους δημοσιογράφους. Ας διαβάσουμε και τις δύο πλευρές, γιατί πάντα υπάρχουν, ώστε να μπορούμε να καταλαβαίνουμε πότε μας λένε αλήθεια και πότε όχι, ποιους θα μπορούμε να εμπιστευόμαστε και να αντιδρούμε ανάλογα. Μην απλώς κατηγορούμε αυθαίρετα λόγω του παρελθόντος. 

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ πρέπει κάποτε να αποκατασταθεί ώστε να αξίζει και να τιμάται το επάγγελμα της δημοσιογραφίας αλλά κυρίως για να λαμβάνει  ο κόσμος έγκαιρη ενημέρωση. 

Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος