ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…

Είναι πλέον γνωστό , πως ο κόσμος απέχει μαζικά από το ύψιστο δικαίωμα που του δίνει το πολίτευμα μας , το δικαίωμα της ψήφου για το ποιος θα αναλάβει το ‘‘τιμόνι’’ της χώρας μας. Δυστυχώς δεν είναι η δική μου άποψη αυτή αλλά αυτό που λένε τα εκλογικά νούμερα . Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2015 η αποχή έφτασε στο 36,13%   και το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου στο 43,84%  , ποσοστά που δείχνουν πως ο κόσμος ή έχει πλέον αγανακτήσει και δεν θέλει να ψηφήσει κανέναν (που σε αυτή την περίπτωση το λευκό είναι προτιμότερο) είτε απλά αδιαφορεί. Θα μπορεί βέβαια να πει ο οποιοσδήποτε πως όπως και να έχει κυβέρνηση βγαίνει, όμως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, καθώς δεν εκφράζεται η συνολική βούληση του λαού και το σημαντικότερο επειδή τα “κουκιά” δεν βγαίνουν πλέον ( η αυτοδυναμία έχει εκλείψει από το 2009) βλέπουμε συγκυβερνήσεις που πραγματικά τρίβουμε τα μάτια μας και λέμε πως; Θα σας πω πως…στον βωμό της υπουργικής καρέκλας, ιδεολογίες δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον.

 Γιατί όμως το λέω αυτό ; Ξεκινάω με το 2012 που μετά τις εκλογές του Ιουνίου πρώτο κόμμα αναδείχθηκε η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό  29,66%  κερδίζοντας 129 έδρες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Προφανώς λοιπόν δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση και να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης μόνη της , οπότε το αναμενόμενο ήταν ή η συνεργασία με το κόμμα των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου , λόγω της Δεξιάς ιδεολογίας που βασίζονται τα 2 κόμματα ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με εκπροσώπους όλων των κομμάτων που κατά την γνώμη μου ίσως θα ήταν και το σωστότερο μιας και ο λαός με την ψήφο του έδειξε ότι θέλει να σχηματιστεί κυβέρνηση από όλους. Τελικά κυβέρνηση σχηματίστηκε … αλλά με συνεργασία Ν.Δ. ,… ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΔΗΜ.ΑΡ , δηλαδή μεταξύ των πολέμιων κομμάτων που επί 40 χρόνια κατηγορούσαν το ένα το άλλο (επικεντρώνομαι στη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καθώς η ΔΗΜ.ΑΡ. κατέβηκε πρώτη φορά το 2012 στις εκλογές) με ύβρεις και “βαριές” δηλώσεις, βρε πως αλλάζουν οι άνθρωποι…

Η συνέχεια είναι παρόμοια. Καθώς τον Ιανουάριο του 2015 αν και κοντά στην αυτοδυναμία με ποσοστό 36,4% και 149 έδρες , ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι υποχρεωμένος να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας. Πολύ δύσκολο σενάριο , καθώς ΝΔ. ,ΠΑ.ΣΟ.Κ , Κ.Κ.Ε. , Χρυσή Αυγή είχαν ήδη δηλώσει ότι δεν θα συνεργαστούν. Η μόνη ελπίδα συγκρότησης κυβέρνησης φαινόταν να είναι το νέο εκλεγέν κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά και το Ποτάμι δεν θα έδινε τόσο εύκολα την ψήφο εμπιστοσύνης του. Σχηματίστηκε όμως κυβέρνηση… και μάλιστα με έναν απίθανο συνδυασμό, καθώς συγκυβερνών του “αριστερού” ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έγινε ένα κόμμα καθαρά δεξιό και ίσως περισσότερο προς ακραίο δεξιό. Ναι μιλάω για την έως τώρα συνεργασία που όλος ο κόσμος απορεί πως υφίσταται ακόμη , μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ. , δηλαδή δύο εκ διαμέτρων αντίθετων κομμάτων τόσο σε ιδεολογία όσο και σε ανθρώπους που τα συνιστούν.

Κλείνοντας και για να μην κουράσω παραπάνω θα πω το εξής, βάση των δεδομένων αλλά και της αγανάκτησης του κόσμου , κυβέρνηση αυτοδυναμίας σύντομα δεν θα προκύψει και έτσι τις τύχες της χώρας θα τις αναλαμβάνουν περισσότερα του ενός κόμματα. Το θέμα μου είναι όμως ένα, αν έχουν λίγη αξιοπρέπεια και πιστεύουν σε ιδεολογίες τα κόμματα ,έστω και λίγο δεν μπορούν να συνεργάζονται με κάποιον που μέχρι την στιγμή της ανάγκης τον καθύβριζαν μόνο και μόνο για να λάβουν μια υπουργική καρέκλα , είναι υποτιμητικό και για αυτούς και για την νοημοσύνη μας. Θα ήταν προτιμότερο να δούμε μια κυβέρνηση που θα συμμετέχουν όλοι για να μπορέσει η χώρα να πάει μπροστά , παρά να δούμε σύντομα ακόμη και την Νέα Δημοκρατία να συνεργάζεται με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. … το θεωρώ απίθανο, αλλά αυτή η ζωή έως τώρα μου δείχνει πως όλα είναι πιθανά… καλώς ή κακώς.  

Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης