Society's Reflection

ΣΥΓΧΩΡΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ;

Σκεφτόμενη το προηγούμενο μου θέμα, που ήταν με μία φράση “o ρατσισμός μπορεί να χωρίσει ερωτευμένους και φίλους” (είμαστε και υπερ-αναλυτικοί, τι να κάνουμε), δε μπορώ παρά να το συνδέσω με την συγχώρεση. Συγκεκριμένα, αναρωτιέμαι… Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι που ουσιαστικά, υποτιμήθηκαν, σε φιλικό ή ερωτικό επίπεδο από τους άλλους, να συγχωρέσουν τους «ρατσιστές» τους και γενικότερα μπορούμε να συγχωρέσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν;

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι σε αποτρόπαια συμβάντα τύπου παιδεραστία, βιασμοί ή οποιουδήποτε είδος βίας, αλλά σε ποιο κοινά, τύπου κακός σύντροφος (όχι μόνο λόγω ρατσισμού αλλά γενικά) ή/και φίλος. Θα μου πείτε ότι αυτό εξαρτάται από τον άνθρωπο και από το συμβάν. Θα συμφωνήσω απόλυτα… αλλά εγώ θα το πάω πιο πέρα… αυτοί που λένε συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ… μήπως τελικά δεν συγχωρούν ποτέ;

Προσωπικά ανήκω στην ομάδα ανθρώπων που συγχωρούν αλλά σπάνια ξεχνούν.  Ακόμα και να ξεχάσω… θα το ξαναθυμηθώ με το πρώτο ερέθισμα. Αναφέροντας το κάποτε σε μια φίλη μου, εκείνη με ρώτησε μήπως αυτό σήμαινε ότι ουσιαστικά δεν συγχωρώ.

Μιλώντας και αναλύοντας το με τον εαυτό μου και με πολλούς ανθρώπους (ήταν κάτι που με ιντρίγκαρε και είναι ωραίο να βλέπεις πόσο διαφορετικά σκέφτονται οι άνθρωποι μεταξύ τους), κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η απάντηση μου είναι αρνητική. Συγχωρώ! Aν δεν συγχωρέσεις δε μπορείς να συνυπάρχεις με τον άλλον (και δεν εννοώ τυπικά)! Απλά η μνήμη λειτουργεί σαν προστασία….

Σκεφτείτε τι λένε όλοι οι ιστορικοί. Ο λόγος που οι κρίσεις και οι πόλεμοι επαναλαμβάνονται σταδιακά είναι γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν την ιστορία και επομένως δε μαθαίνουν από αυτήν. Συνδέοντας το με τη γνώμη των ιστορικών την οποία απόλυτα συμμερίζομαι, αν δεν θυμόμαστε τι να προσέχουμε χωρίς εμμονές, πώς θα προστατεύσουμε τον εαυτό μας από το να πληγωθούμε και πάλι από τον ίδιο ή άλλους ανθρώπους?   Βέβαια ποτέ δε μπορείς να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος, αλλά τουλάχιστον μπορείς να αποφύγεις να ξαναδεχτείς λάθη του παρελθόντος…

Τέλος, η απόλυτη συγχώρεση δε ξέρω αν υπάρχει, γιατί πάντα στις δύσκολες στιγμές οι κακές αναμνήσεις επανέρχονται και αρχίζουμε τις κατηγορίες. Για μένα η λύση είναι η ειλικρινής συζήτηση. Να μιλήσουν και οι δυο πλευρές ειλικρινά, να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις και να συμφωνήσουν ότι θα αφήσουν τις κακές αναμνήσεις πίσω τους. Δύσκολο αλλά όχι αδύνατον! Άλλωστε τις περισσότερες φορές και οι δυο πλευρές φταίνε. Διότι όσο κακός φίλος ή σύντροφος και αν είναι κάποιος, γιατί εμείς δε βάζουμε τα όριά μας απέναντί τους;  

Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος