Cine Core

TRANSFORMERS 5

Γειά σας παιδιά και καλωσορίσατε σε ένα ακόμα άρθρο του Cinecore. Αυτή την εβδομάδα θα μιλήσουμε για την καινούργια ταινία των Transformers που προβάλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες καθώς ο Όπτιμους Πράϊμ και τα Autobots του καλούνται για ακόμα μία φορά να σώσουν τον πλανήτη μας. Let’s roll out λοιπόν!!!

Η ταινία μας ξεκινάει στην μεσαιωνική Αγγλία με τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης να μάχονται κατα των σαξωνικών στρατών. Ο μάγος Μέρλιν ζητά την βοήθεια κάποιον εξωγίηνων ρομπότ τα οποία του δίνουν την ράβδο της δύναμης με σκοπό να κατατροπόσει ο Αρθούρος τους βαρβάρους και να φέρει ειρήνη στο βασίλειο του. Φτάνοντας στην σήμερον ημέρα ανακαλύπτουμε πως οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει μία κυβερβητική οργάνωση, την TRF, η οποία κυνηγάει και καταστρέφει οποιοδήποτε Transformer βρεί, είτε είναι Autobot είτε είναι Decepticon λόγο της απειλής που θεωρούν πως είναι. Ο Κέϊντ Γέϊγκερ (Μάρκ Γουόλμπεργκ) είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που προστατεύουν τα Autobots από αυτό το κυνήγι που έχει ξεκινήσει εναντίων τους καθώς ο Όπτιμους Πράϊμ ψάχνει στον γαλαξία για τους δημιουργούς του. 

Ξαφνικά εμφανίζεται ο πλανήτης Σάϊμπετρον ο οποίος θα συντριβεί με την Γη σε δύο μέρες με σκοπό την αναβίωση του και ο Κέϊντ θα ανακαλύψει μία μυστική οργάνωση, τους Γουιτγουίκιανς, που από την εποχή του Αρθούρου προστάτευαν την ράβδο του Μέρλιν γιατί μόνο αυτή έχει την δύναμη να αποτρέψει την καταστροφή του κόσμου. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο Όπτιμους Πράϊμ επιστρέφει στην Γη με νέο όνομα και σκοπό. Μετά την αναμέτρηση του με την δημιουργό του, η οποία τον διέφθειρε, πήρε το όνομα Νέμεσις Πράϊμ και τώρα προσπαθεί να πάρει την ράβδο για να την παραδώσει στην δημιουργό και να καταστραφεί ο πλανήτης μας. Ο Κέϊντ τώρα καλείται να σώσει τον κοσμό από τους Decepticons και την δημιουργό ενώ παράλληλα να επαναφέρει τον Όπτιμους σαν αρχηγό των Autobots.

Αυτό είναι εν ολίγοις το σενάριο της ταινίας μας. Δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα ε; Το ξέρω!!! Η αλήθεια είναι πως η ταινία ήταν ανούσια και γεμάτη κλισέ. Οι σκηνές δράσης ήταν ρηχές και κάπως βαρετές. Δεν είχε τίποτα να προσφέρει από οποιαδήοτε άποψη. Οι χαρακτήρες ήταν απλοϊκοί και δεν υπήρξε κανενός είδους character development με αποτέλεσμα ο θεατής να μην μπορέσει ποτέ να ταυτιστεί με κάποιον από αυτούς. Τα ειδικά εφέ ήταν εντυπωσιακά αλλά αυτό είναι αναμενόμενο γιατί όλες οι ταινίες Transformers έχουν εντυπωσιακά ειδικά εφέ. Το σενάριο ήταν τουλάχιστον χαοτικό με αποτέλεσμα ο θεατής να χάνει το ενδιαφέρον του από ένα σημείο και ύστερα. Όφειλω να ομολογήσω πως απογοητεύτικα από την ταινία γιατί ουσιαστικά όλη η ταινία ήταν μία τεράστια έκρηξη με λίγα ρομπότ και επιπλέον Όπτιμους εμφανίζεται μόνο για μίσι ώρα σε μία ταινία τριών ωρών. Το πορισμά μου; Μάϊκλ Μπέϊ όχι άλλα Transformers. Τα πέντε νομίζω πως αρκούν.

Kατσιάμης Κωνσταντίνος , 3D  Αnimator & Multimedia Producer

O Σοσιαληστής Οικονομολόγος

Το οικονομικό νόημα της απεργίας

Με την μύτη μας να αναγνωρίζει το μεθυστικό άρωμα των.... σκουπιδιών που έχουν γεμίσει τους δρόμους, αποφάσισα να μιλήσω για την οικονομική έννοια της απεργίας και πως λειτουργεί.

Πάμε πρώτα στη θεωρία και μόνο, η οποία είναι πολύ, πάρα πολύ, απλή. Απλά δεν νοείται απεργία στην Οικονομική Θεωρία. Γιατί; Γιατί αφενός θεωρούμε ότι όλοι οι συντελεστές (δηλαδή και η εργασία) απασχολούνται πλήρως, αλλά κυρίως γιατί θεωρούμε ότι για να απασχολούνται, είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση, τις συνθήκες και τις αμοιβές τους. Και αν δεν είναι ικανοποιημένοι απλά αλλάζουν εργασία, εργοδότη ή κλάδο.  

Επειδή, όμως οι θεωρητικοί οικονομολόγοι καλά τα λένε, αλλά πρακτικά τα πράγματα είναι αλλιώς, πάμε να δούμε και λίγο στην πρακτική οικονομία τι σημαίνει μια απεργία.

Προειδοποιώ ότι σήμερα θα έχουμε και ένα μικρό κομμάτι πολιτικής. Όσο γίνεται πιο περιορισμένο βέβαια.

Απεργία είναι η μαζική αποχή από την εργασία, για άτομα με σχέσεις εξαρτημένης εργασίας (δηλαδή δεν νοείται να απεργεί ο ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης.... ναι εντάξει είναι χαζό, αλλά πρέπει να το περιλαμβάνουμε στον ορισμό).

Στόχος της απεργίας είναι να ικανοποιηθούν κάποια αιτήματα των εργαζομένων.

Σε μια ιδιωτική επιχείρηση, η απώλεια εσόδων (και φυσικά τα τρέχοντα έξοδα που μπορεί να μην είναι μισθοί, αλλά σε όλες τις επιχειρήσεις υπάρχουν), θα αναγκάσει τον εργοδότη να έρθει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Τουλάχιστον εφόσον οι εργαζόμενοι μπορούν να αντέξουν χωρίς μισθό, περισσότερο από ότι ο εργοδότης χωρίς παραγωγή.

Στο δημόσιο τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Βλέπετε, στον ιδιωτικό τομέα, ο διαπραγματευτής και αυτός που επωμίζεται το κόστος, είναι το ίδιο πρόσωπο ή οργανισμός.

Στο δημόσιο όμως, ο διαπραγματευτής είναι η κυβέρνηση, ή έστω κάποιο κομμάτι της, ενώ το κόστος το επωμίζεται η κοινωνία, που ουσιαστικά χάνει για ένα διάστημα τις υπηρεσίες που προσφέρει το τμήμα ή τα τμήματα που απεργούν. Ειδικά όταν μιλάμε για δωρεάν παροχές.

Εδώ έχουμε ένα μικρό θέμα. Όταν ο διαπραγματευτής δεν επωμίζεται και το κόστος, έχει, προφανώς, μεγαλύτερη άνεση και σίγουρα αντοχή. Ναι μεν, μιλάμε για πολιτική, δέχεται βέλη και κατηγορίες και σίγουρα αφήνει αρνητικές εντυπώσεις στον κόσμο, αλλά όταν πρόκειται για χρονιά που δεν έχουμε εκλογές, όλα αυτά είναι.... μικρά πράγματα. Αυτό θα το κάνει πιο δύσκολο για τους απεργούς να πάρουν αυτό που θέλουν.

Τα συμπεράσματα αυτού; Μια απεργία στον ιδιωτικό τομέα, έχει σίγουρα νόημα και σημασία. Και ενδεχομένως να μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Μη μου πείτε πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνει πρακτικά, εγώ μιλάω με καθαρά οικονομικούς όρους.

Μια απεργία στον δημόσιο τομέα, μπορεί να φέρει αποτελέσματα σίγουρα κάποια στιγμή, αλλά με πολύ μεγαλύτερο κόστος (αφού το πληρώνει ένα ολόκληρο κοινωνικό σύνολο και όχι ένας ιδιώτης) και ενδεχομένως να χρειαστεί περισσότερο χρόνο.

Και θα μου πείτε, να της απαγορεύσουμε τις απεργίες, όπως κάνανε τον 18ο και 19^ο αιώνα σε πολλά κράτη; Όχι, δεν λέω αυτό, αυτό που λέω είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καιρός περνάει και πρέπει να βρούμε κάποιο τρόπο καλύτερο, τουλάχιστον για τον δημόσιο τομέα, να λύνουμε τις διαφορές μας. Άλλωστε, το να κρατείται όμηρος ένα Κοινωνικό Σύνολο για τα αιτήματα λίγων (σχετικά με το σύνολο πάντα) δημιουργεί και αρνητικές εντυπώσεις για τους απεργούς, μερικές φορές αδίκως. Και φυσικά είναι και οικονομικά παράλογο.

 Μάμαλης Νάσος, Οικονομολόγος

Society's Reflection

ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ένα από τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν την συμπεριφορά των ανθρώπων είναι ο εγωισμός ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.  

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχάς ότι όταν αναφέρομαι στον εγωισμό εννοώ τον υπέρμετρο, διότι κατά βάθος πιστεύω ότι είναι καλό όλοι να έχουμε ένα μέτρο εγωισμού και να τον βάζουμε πάνω από τους άλλους, για την δική μας ψυχική ηρεμία.

Τον τελευταίο μόνο χρόνο έμαθα τρεις τελείως διαφορετικές περιπτώσεις υπέρμετρου εγωισμού όπου διαπίστωσα κοινές αντιδράσεις και αποτελέσματα.  Η πρώτη περίπτωση αφορούσε φιλία, η δεύτερη έρωτα και η τελευταία επαγγελματική συνεργασία. Και στις τρεις περιπτώσεις οι «εγωιστές» είχανε την ίδια συμπεριφορά / αντίδραση.

Όταν κάτι δεν τους άρεσε ή στριμωχτήκανε σε μία διαφωνία χάσανε εύκολα την ψυχραιμία τους, αντιμετωπίζοντας ήρεμους ανθρώπους με επιχειρήματα (δεν έχει σημασία σωστά ή λάθος αλλά η ηρεμία τους), και άρχισαν φωνές, συγκεκριμένο εριστικό ύφος, και μια επιχειρηματολογία η οποία θα μπορούσε να είναι και σωστή αν λόγω της εγωιστικής τους συμπεριφοράς δεν χάνανε την ψυχραιμία τους και δεν λέγανε “λάθος” αυτά που θέλανε χωρίς το “κατάλληλο” λεξιλόγιο. Βλέπετε, όταν αμύνεσαι με χαρακτηρισμούς ή με έντονο ύφος και δίκιο να έχεις, αν όχι πάντοτε τις περισσότερες φορές, το χάνεις.

Επίσης, συνήθως ο εγωισμός μας τυφλώνει και δε βλέπουμε καθαρά τι θέλει να μας πει ο άλλος. Γι’ αυτό το λόγο καλό θα ήτανε γνωρίζοντας ότι υπάρχει πολύ εγωισμός μέσα τους (διότι οι εγωιστές είναι ειλικρινείς και περηφανεύονται για το χαρακτηριστικό τους) να κάθονται να ηρεμούν και μετά να απαντούν ήρεμα. Βέβαια αυτό δεν είναι πάντοτε δυνατόν όπως σε μία τετ – α - τετ συνάντηση αλλά μέσω γραπτών μηνυμάτων είναι! Εξάσκηση θέλει να παίρνουμε μια ανάσα και μετά να απαντάμε!

Θα μου πείτε γιατί εσένα τι σε πειράζει αν εγώ είμαι εγωιστής; Ή είμαι περήφανος για τον εγωισμό μου, αυτός είμαι και δεν αλλάζω! Εννοείται και δεν αλλάζεις! Άλλωστε οι δικοί σου άνθρωποι σε αγαπάνε και σε δέχονται όπως είσαι. Αλλά θα σου πω την κατάληξη και των τριών περιπτώσεων. ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! Το τέλος μιας φιλίας, μιας ερωτικής σχέσης και μιας επαγγελματικής συνεργασίας! Και όχι μόνο αυτό, ο εγωιστής βγήκε από κάτω για το «κοινό» και ας μη το παραδέχεται!  Εννοείται ότι το λάθος του δε θα το παραδεχτεί ποτέ.  Φταίει ο άλλος και δεν τον ενδιαφέρει που κατέληξε! Μαζί του! Αλλά δεν είναι κρίμα να χάνονται έτσι ανθρώπινες σχέσεις;;;;

Τα συμπεράσματα δικά σας! 

Σαράφη Βασιλική , Κοινωνιολόγος

Smash Point : Guest Hour

ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση μέσω Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ζήτησε από τους πολίτες να προτείνουν τι θα ήθελαν να δουν από την Ελληνική Αστυνομία. Την ίδια στιγμή οι Συνδικαλιστικές Ενώσεις των Αστυνομικών, Αξιωματικών και Ειδικών Φρουρών έκαναν υπόμνημα προς την Φυσική και Πολιτική ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας με τις προτάσεις τους. Τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα: οι πολίτες ζήτησαν περισσότερη αστυνόμευση και μείωση τροχαίων ατυχημάτων ενώ οι συνδικαλιστές ανέφεραν για τις ελλείψεις σε εξοπλισμό, εκπαίδευση αλλά και ανθρώπινο δυναμικό.

Σε αυτό το άρθρο θα δούμε ότι με την υπάρχουσα δύναμη η Ελληνική Αστυνομία με επικέντρωση στην Αττική, θα μπορέσει μέσω ορθολογισμού του προσωπικού της και των προμηθειών της να λειτουργήσει με λιγότερο κόστος και να παρέχει στον πολίτη την απαραίτητη προστασία.

Ας ξεκινήσουμε με το θέμα του προσωπικού όπου έχουμε  40.000 ένστολούς (Αστυνομικοί, Ειδικοί Φρουροί, Συνοριοφύλακες), δηλαδή 1 αστυνομικός για 275 πολίτες  αριθμός υψηλότερος από άλλες χώρες όπου έχουμε ΗΠΑ 1 αστυνομικός για κάθε 800 πολίτες, Γερμανία 1 αστυνομικός για 400 πολίτες κ.α. όμως γιατί δεν έχουμε επαρκή αστυνόμευση; Μόνο στην Αττική υπάρχει έλλειψη 2.000 αστυνομικών σε καθήκοντα πρόληψης- αστυνόμευσης. Αυτό συμβαίνει λόγω της δομής αλλά και κακής διάθεσης προσωπικού από μέρους της αστυνομίας.

Στο θέμα δομής ξεκινάμε από τα αμέτρητα αστυνομικά τμήματα, απόρροια από την εποχή του 1940 και του 1950 που οι αστυνομικοί ήταν πεζοί και δεν μπορούσαν να καλύψουν μεγάλη περιοχή. Έτσι στην Αττική έχουμε 240 αστυνομικά τμήματα, την ίδια στιγμή στο εξωτερικό πόλεις σαν την Αθήνα έχουν 5-10 αστυνομικά τμήματα!!! Όχι με την μείωση των τμημάτων δεν θα έχουμε θέμα ελλειπής αστυνόμευσης. Του εναντίον βάση μελετών των πρώην υπουργών Δημοσίας Τάξεως κκ Χρυσοχοίδη και Κικίλια όπως και του τωρινού υπουργού κ Τόσκα όπου με την μείωση 55 αστυνομικών τμημάτων θα εξοικονομηθούν περι τους 200 αστυνομικούς που θα  διατεθούν σε καθήκοντα περιπολιών, όπως έγινε στην επαρχεία.  Σημαντικό επίσης είναι ότι θα μπορέσουμε να έχουμε σύγχρονα τμήματα που θα ανήκουν στο δημόσιο με εγκαταστάσεις που παρέχουν ασφάλεια, χώρο στάθμευσης, εστιατόριο, σύγχρονα κρατητήρια και καλύτερη φύλαξη. Επίσης επειδή τα κτήρια θα είναι ανήκουν στο δημόσιο από αυτά τα 55 τμήματα της Αττικής και μόνο από ενοίκια η Ελληνική Αστυνομία θα γλυτώσει το μήνα το ποσό των 3 εκατομμυρίων Ευρώ. Άμα βάλουμε έξοδα ρεύματος, νερού κ.α. το κόστος αυξάνει και άλλο.

Εν συνεχεία έχουμε στην Αθήνα 3 μονάδες καταστολής (ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΜΙΚΡΟΝ) που απασχολούν περί τους 2500 αστυνομικούς τη στιγμή που άλλες χώρες και πόλεις ίδιου αριθμού κατοίκων και με τον ίδιο αριθμό διαδηλώσεων οι μονάδες καταστολής αριθμούν τα 500 άτομα. Εμείς έχουμε 5πλάσιο αριθμό ενώ το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς  δεν ασχολείται με καθήκοντα περιπολιών και φυλάξεων (πρεσβείες, υπουργεία κ.α.). Μάλιστα οι φυλάξεις στόχων ανήκουν στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα αποστραγγίζοντας παραπάνω το λιγοστό προσωπικό τους. Έτσι μια πρόταση που συμφωνούν και οι συνδικαλιστές, είναι η κατάργηση της ΥΑΤ και η συνολική μείωση προσωπικού κατά 1600 άτομα τα οποία θα διατεθούν στα αστυνομικά τμήματα. Παράλληλα η ΥΜΕΤ μπορεί να αναλάβει και την φύλαξη στόχων όπως συμβαίνει και στο εξωτερικό αποδεσμεύοντας άλλους 300 αστυνομικούς. Άρα κέρδος 1900 αστυνομικών για την στελέχωση των αστυνομικών τμημάτων ενώ από την μετακίνηση των 1600 αυτών αστυνομικών η ΕΛ.ΑΣ. θα γλυτώσει από το μηνιαίο επίδομα των 180 ευρώ που λαμβάνουν, περι τα 288.000 ευρώ το μήνα.

Άλλη πρόταση από το 2008 είναι η κατάργηση των τμημάτων τροχαίας και η δημιουργία γραφείων τροχαίας σε κάθε Αστυνομικό τμήμα που θα αναλαμβάνει την διενέργεια ανακρίσεων ενώ κάθε περιπολικό ή μοτοσυκλέτα της αστυνομίας θα μπορεί να βεβαιώνει τροχαίες παραβάσεις, όπως συμβαίνει σε όλο κόσμο.  Επίσης να γίνει επιτέλους χρήση ηλεκτρονικών μέσων διαχείρισης της κυκλοφορίας (ένα σύστημα που έχουμε αλλά δεν αξιοποιούμε) με σκοπό την αποδέσμευση 80 περίπου τροχονόμων από τα καθημερινά καθήκοντα διαχείρισης της κυκλοφορίας.

Από το 2006 υπάρχει η σκέψη δημιουργίας Δικαστικής Αστυνομίας στα πρότυπα των Αμερικάνων US Marshalls (Ομοσπονδιακοί) Sheriffs Department (Νομαρχιακοί) που θα αναλάβει την φύλαξη των Καταστημάτων Κράτησης, των μεταγωγών κρατουμένων, την φύλαξη δικαστηρίων και δικαστικών, την προστασία μαρτύρων, την επίδοση δικαστικών αποφάσεων και την εύρεση δραπετών- φυγόδικών αποδεσμεύοντας από την αστυνομία μόνο στην Αθήνα περί τους 500 αστυνομικούς.

Επίσης έχουμε και διάθεση δυσανάλογου αριθμού προσωπικού σε υπηρεσίες. Έτσι η Υπηρεσία Προστασίας Επισήμων διαθέτει περι τους 900 αστυνομικούς την στιγμή που οι πραγματικές ανάγκες είναι ούτε για 500. Έτσι έχουμε εφοπλιστές, μεγαλοδικηγόρους ακόμα και δημοσιογράφους που έχουν αστυνομική παρουσία, ενώ ο κανονισμός αναφέρει ρητά ότι η αστυνομική παρουσία είναι για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ακόμα και μετά την λήξη της θητείας του), μέλη της κυβέρνησης, μέλη του κοινοβουλίου, το διοικητή της ΕΥΠ και ανώτατους δικαστικούς.  Έτσι κακώς ο κ Παπαδήμος, ο κ Μαρινάκης, ο κ Βαρδινογιάννης κ.α. είχουν στην φρουράς τους ενώ έχουν την οικονομική άνεση να προσλάβουν ιδιωτικούς ένοπλους φρουρούς. Έτσι θα αποδεσμευτούν άλλοι 400 αστυνομικοί. Το ίδιο ισχύει και με πολιτικά κόμματα όπου το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχουν στα γραφεία τους 30 και 80 αστυνομικούς –φύλακες αντίστοιχα, όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές αστυνομικοί. Τέλος ορθολογισμός στο προσωπικό μπορεί να γίνει και σε υπηρεσίες γραφείου ή με το τηλεφωνικό κέντρο (το γνωστό 100) που στα πρότυπα των ΗΠΑ μπορούν να διατεθεί κυρίως πολιτικό προσωπικό αποδεσμεύοντας περί τους 500 αστυνομικούς.

Με τους παραπάνω τρόπους έχουμε καταφέρει να αποδεσμεύσουμε αρκετά μεγάλο αριθμό αστυνομικών που μπορούν να συμβάλουν στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας καλύπτοντας το κενό των 2.000 θέσεων στην Αττική και έχοντας και περίσσευμα να στείλουμε για ενίσχυση και στην επαρχεία.

Τώρα για το εξοπλισμό που φωνάζουν οι συνδικαλιστές και το υπουργείο του απαντά no money, εμείς θα απαντήσουμε ΛΕΦΤΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ. Δεν κάνουμε πλάκα. Όπως είδαμε πιο πάνω από την μείωση των 55 αστυνομικών τμημάτων το κράτος γλυτώνει το μήνα περί τα 3 εκατομμύρια  ευρώ ενώ άλλα 288.000 από την μείωση αστυνομικών σε καθήκοντα καταστολής, δηλαδή περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ το έτος.

Το επόμενο ζήτημα είναι ο ορθολογισμός των δαπανών. Για να καταλάβουμε καλύτερα ας δούμε ένα απλό παράδειγμα. Σύμφωνα με μελέτη αξιωματικού της Αστυνομίας λόγω της μεγάλης ποικιλίας Η/Υ και εκτυπωτών η αστυνομία ξοδεύει περι το 1 εκατομμύριο ευρώ το έτος σε tonner ενώ αν έχει ένα τύπο το κόστος θα πέσει στα 200.000 ευρώ. Φανταστείτε τα έξοδα βάση ανταλλακτικών κ.α. και θα φανταστείτε το ετήσιο κόστος μόνο για την μηχανογράφηση. Το ίδιο ισχύει σε κάθε αγορά της αστυνομίας.  Έχουμε τουλάχιστον 10 τύπους περιπολικών τη στιγμή που μπορούμε και με 2 τύπους (περιπολικό και τζίπ). Στις ΗΠΑ βλέπουμε ότι όλες οι αστυνομίες (πολιτιακές, νομαρχιακές, σερίφηδες και αστυνομία πόλεων) έχουν 3 τύπους (Crown Victoria, DOdge Charger, Yukon SUV) με αποτέλεσμα κάθε αστυνομία κερδίζει 35% φθηνότερα από το κόστος αγοράς οχήματος και ανταλλακτικών. Το ίδιο γίνεται με τον εξοπλισμό που έχει σαν αποτέλεσμα την ποικιλομορφία του ρουχισμού και του εξοπλισμού αστυνομικών και το μεγάλο κόστος αγοράς τους. Έτσι βλέπουμε σε 1 ομάδα ΔΙΑΣ 4 διαφορετικές στολές, αλεξίσφαιρα, εξοπλισμό κ.α. Αν όμως γίνει ένας ορθολογισμός και 1 μαζική παραγγελία υλικών το έτος με σωστή έρευνα αγοράς το κόστος της αγοράς υλικών θα μειωθεί κατά 40%.

Άρα με ένα ορθολογισμό των δαπανών, κάτι που έχει μεγάλη ευθύνη και το ένστολο προσωπικό της, η αστυνομία μπορεί με τον ίδιο προυπολογισμό να κατασκευάσει νέα σύγχρονα αστυνομικά τμήματα, να προμηθεύσει το σύνολο του προσωπικού της  με ομοιόμορφο και καλής ποιότητας εξοπλισμό, ρουχισμό, οπλισμό και οχήματα με λιγότερο κόστος ενώ θα υπάρχουν χρήματα και για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης του προσωπικού της. 

Άρα υπάρχουν τρόποι. Το ζήτημα είναι εμείς να φύγουμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και οι πολιτική και φυσική ηγεσία της αστυνομίας να δουλέψει για το συμφέρον του πολίτη. 

Θ.Σ. Αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ο ΨΕΥΤΗΣ…ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ , ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ, ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ

Δεν συνηθίζω να γράφω ένα άρθρο από μια σκοπιά και μόνο, προτιμώ την αντικειμενικότητα , αλλά όταν αυτή η κυβέρνηση πράττει όπως πράττει και με αφορμή την απόφαση του πρόσφατου Eurogroup για το Ελληνικό Πρόγραμμα Στήριξης δεν μπορώ να μην αναλύσω και να σχολιάσω τα τεκτενόμενα και ουσιαστικά να παρουσιάσω πως έχουν με απλή λογική τα πράγματα.

Με το τέλος του Eurogroup της 15^ης Ιουνίου η Ελληνική Κυβέρνηση θριαμβολόγησε πως επιτέλους η Ελλάδα μπαίνει σε τροχιά καλυτέρευσης , ότι έχουμε σαφείς δεσμεύσεις για το Ελληνικό χρέος και πως τα επίπονα μέτρα αποτελούν παρελθόν. Όμως η αλήθεια διαφέρει αρκετά , κάτι που συνηθίζει να υφίσταται στην Ελληνική πραγματικότητα  τα 2,5 αυτά χρόνια που κυβερνά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. . Θα μου πει κανείς που βασίζω τα λεγόμενά μου ?

Μα που αλλού στις αποφάσεις που ελήφθησαν , οι οποίες ας σημειώσουμε ελήφθησαν με το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης του Ελληνικού Προγράμματος μετά από την ψήφιση … 140 προ απαιτούμενων μέτρων ( ένας αριθμός ρεκόρ θα έλεγα μέτρων, που δεν έχει φτάσει καμία άλλη κυβέρνηση έως τώρα). Αλλά και πάλι θα πει κανείς αν πάρθηκαν αποφάσεις που πραγματικά θα βελτιώσουν την Ελληνική Οικονομία δεν πειράζει. Όχι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Οι αποφάσεις του Eurogroup αφορούσαν μόνο στην απελευθέρωση της δόσης του Ιουνίου για να εξοφλήσει η Ελλάδα τις οφειλές τις προς τους δανειστές μας καθώς και οφειλές προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα , μια πιο σαφή δέσμευση για ρύθμιση του χρέους (με κανένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και μέτρα για την επίλυση αυτού του τόσου καίριου ζητήματος για την άνθιση της Ελληνικής Οικονομίας) καθώς και την συμμετοχή πλέον και επίσημα του Δ.Ν.Τ. στο τρίτο Ελληνικό Πρόγραμμα Στήριξης.

Με άλλα λόγια ,πάλι ψέματα , πάλι θρίαμβοι χωρίς αντίκρισμα ( με εξαίρεση ίσως το είτε πιστεύετε είτε όχι θετικό αποτέλεσμα της συμμετοχής του Δ.Ν.Τ. και επίσημα στου θεσμούς) από την πολιτική ηγεσία του τόπου μας , που οι πολιτικές τις κινήσεις δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο τα τελευταία χρόνια και ουσιαστικά σε ό,τι δεσμεύονται προς τον Ελληνικό Λαό , πράττει το αντίθετο. Η συνέχεια σίγουρα έχει ενδιαφέρον , καθώς είναι άξιο απορίας σε τι βαθμό πολιτικής “κολοτούμπας” θα μου επιτρέψετε να πω μπορεί να φτάσει η νυν κυβέρνηση του τόπου (113 είναι τα προ απαιτούμενα για την 3^η αξιολόγηση) προκειμένου να μας πείσει για το αντίθετο , ότι δηλαδή κάνει σωστή πολιτική υπέρ του τόπου μας.

Κλείνοντας θα πω το εξής , αλίμονο δεν ονειρεύομαι και δεν πιστεύω πως κάποια άλλη κυβέρνηση θα έκανε πολύ καλύτερο έργο από την τωρινή και σίγουρα θα έφερνε και εκείνη επίπονα και δυσβάσταχτα μέτρα , που κανένας μας δεν θέλει, αλλά ας έχουμε την ευθιξία να μιλήσουμε με ρεαλισμό και ορθότητα και ας μην θριαμβολογούμε για το τίποτα καθώς έτσι ο θριαμβευτής προσβάλλει την ίδιας μας την νοημοσύνη.

Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης

Health's Spot

ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ, ΕΡΕΥΝΑ

Nαι. Ψάξαμε και βρήκαμε αρκετούς μύθους, οι οποίοι θα αναλυθούν στην πάροδο του χρόνου, σήμερα όμως, θα βουτήξουμε τους πιο συχνά αναφερόμενους στο Άγιο Ύδωρ, για να κοιμηθείς ήσυχος.

Είναι σχεδόν αδύνατο πλέον, να ανοίξεις ένα οποιοδήποτε περιοδικό ή τα μέσα μαζικής δικτύωσης και να μην πέσεις πάνω σε συμβουλές δίαιτας, βλέποντας οι πάντες να έχουν ακούσεις συμβουλές από ειδικούς και πλασάροντας μαγικά βότανα, μαγικές μέρες και μαγικά φίλτρα αδυνατίσματος ή αποτροπής πρόσληψης βάρους.

Πως λοιπόν, να ξεχωρίσεις τα γεγονότα από τη φαντασία; Μόνο αν γνωρίζεις, τη λειτουργία του σώματος τα δομικά συστατικά των τροφών και πως το σώμα, δρα με αυτά ή αντιδρά σε αυτά.

Προς το παρόν, ας δούμε μερικές «πατάτες» που διαβάσαμε:

1.      Αποφυγή μπανανών, καρότων και παντζαριών:  Δηλαδή είναι κρίμα να κρίνουμε μια τροφή, χωρίς λόγο! Φρούτα και λαχανικά, κατανέμονται σε ποσοστό, γρ υδατανθρακών ανα 100γρ τροφίμου. Λόγω αναλογιών φυτικών ινών και νερού, τα σάκχαρα μπορεί να διαφέρουν σε αναλογίες, κανείς όμως δεν πάχυνε, τρώγοντας μπανάνα, καρότο και παντζάρι. Μια μπανάνα, περιέχει 28 γρ υδατανθρακών ανα 100γρ αυτής, το παντζάρι 10γρ/100 και το καρότο άλλα 10γρ/100. Η φυσιολογική μπανάνα όμως, ζυγίζει περί τα 100γρ, ενώ πορτοκάλι που περιέχει 15/100, δύσκολα θα βρεις κάτω από 150γρ. Οπότε –αν εξαιρέσεις την ποσότητα σακχάρων, που διαφέρει σε κάποια- κανένα φρούτο δεν είναι δαιμονικό. Πρέπει να καταναλώσεις, τεράστιες ποσότητες φρούτων, για να φτάσεις τα σάκχαρα, μιας συσκευασμένης τροφής, ενώ αν είσαι σε περίοδο υποθερμιδικού διαιτολογίου, η προσοχή πρόσληψης υ/δ και σακχάρων μέσα στην ημέρα, είναι πιο αποτελεσματική, από το να μην φας καρότα και παντζάρια.

2.      Αποφυγή γλουτένης, κίνδυνος-θάνατος!: Αν δεν πάσχεις, από την αυτοάνοση διαταραχή του έντερου, κοιλιοκάκη, μια δίαιτα χωρίς γλουτένη, μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, τρώγοντας προϊόντα χωρίς γλουτένη, όπως μπισκότα, φρυγανιές, γλυκά δημητριακά, τα οποία ας είμαστε ρεαλιστές- έχουν ζάχαρη! Τα προϊόντα χωρίς γλουτένη, ενάντια στα πιστεύω των περισσότερων, περιέχουν κανονικά και λιπαρά και ζάχαρη και θερμίδες. Τα ίδια με αυτά που έχουν γλουτένη, απλά χωρίς την τελευταία! Αν νομίζεις, ότι σε ενοχλεί η γλουτένη, κόψε το λευκά προϊόντα (αλεύρι, ψωμί, μακαρόνια) και τα κέικ-γλυκά και ύστερα το συζητάμε πάλι

3.      Πετάμε τους κρόκους αυγών, είναι η τροφή του Σατανά: Εντάξει, μπορεί να μην το είδες κάπου γραμμένο έτσι, αλλά έρευνες, αποδεικνύουν συνεχώς, την ανυπαρξία σχέσης, καρδιακών προβλημάτων και βρώσης –ολόκληρων- αυγών. Μπορείς άνετα να τρως, την πληρέστερη πηγή πρωτεϊνών, 1 φορά την ημέρα, καθώς περιέχει Ω3 και Ω6 λιπαρά, δίνοντας παράλληλα βιταμίνες D, B2, B12 και σελήνιο, ψευδάργυρο και σίδηρο.

4.      Θερμίδες, θερμίδες, θερμίδες: Σταμάτα να το κάνεις αυτό, στον εαυτό σου και τους γύρω σου. Ναι, είναι σημαντικό να μετράς την καθημερινή θερμιδική σου πρόσληψη, δεν είναι το ίδιο όμως να τις λαμβάνεις από σοκολάτες/πίτσες και το ίδιο από παντζάρια, καρότα και κοτόπουλο. 1 κομμάτι απλής πίτσας μαργαρίτας, ισοδυναμεί με μισό κιλό παντζαριών και/ή καρότων ή από περίπου 200γρ κοτόπουλο στήθος. Για δοκίμασε να τα φας και πόσο θα χορτάσεις! Και ας μην συζητήσουμε, το τι θα προσφέρει το μεν κομμάτι και τι τα δε από πλευράς θρεπτικών συστατικών!

5.      Μην τρως λιπαρά, θα γίνουν όλα λίπος και θα σε παχύνουν: Αυτό θα τελειώσει εδώ σήμερα. Δεν βλέπω συχνά, 80άρηδες και 90άρηδες στα χωριά, υπέρβαρους και παχύσαρκους, εν αντιθέσει βλέπω να ρίχνουν υπερβολικό ελαιόλαδο στη σαλάτα τους και παχύσαρκους στις πόλεις, όπου προσέχουν όλοι. Δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση οι γέροντες, όχι όμως και προς αποφυγή. Τα λιπαρά δεν σε παχαίνουν. Είναι φίλοι του σώματός σου. Χωρίς αυτά το σώμα σου δεν θα λειτουργούσε. Το 1/3 των ημερήσιων θερμίδων, πρέπει να είναι από λιπαρά. Είναι αντιφλεγμονώδη και προστατεύουν τα κύτταρα. Φυσικά, προτιμούμε τα ποιοτικά ακόρεστα λιπαρά, όπως ελαιόλαδο, ταχίνι, φυστικοβούτυρο (χωρίς ζάχαρη), ξηρούς καρπούς, αβοκάντο, λιναρόσπορο, σουσάμι κ.λ.π.

   Εν τέλει, η δέουσα προσοχή, καλό θα είναι να δωθεί μέσα στην ημέρα σου, καθώς οι παγίδες κρύβονται στα συσκευασμένα. Η όλη αυτή εμμονή με τη διατροφή, έχει φέρει ζάλη, σύγχυση, βαρεμάρα και αποπροσανατολισμό. Μην κάνεις το φαγητό, σημείο αναφοράς των πάντων σου, αγόρασε σπίτι σου ποιοτικά τρόφιμα και προσπάθησε να τρως αυτά!

 ( Η εξαγωγή, ενός υπεύθυνου διαιτολογικού ή προπονητικού προγράμματος, συντάσσεται μόνο από απόφοιτους Χαροκοπείου πανεπιστημίου και συναφών ιδρυμάτων καθώς και απόφοιτους τμημάτων Φυσικής Αγωγής αντίστοιχα )

Στα Χέρια της Αλήθειας

Vol I. Avaritia et Redemptio:

 Η Δύση, η Αυτοκρατορία και η εξ Ανατολών απειλή

 Η Δυτική Ευρώπη του 10^ου  αιώνα  δεν θυμίζει και πολλά από τα μαγευτικά κάστρα τους δράκους και τους φανταχτερούς ιππότες που συναντάμε ανά τους καιρούς σε ταινίες, σειρές και παραμυθία. Ένα συνονθύλευμα από αμέτρητα φέουδα και άλλους τόσους ηγεμόνες να σφάζονται ανηλεώς για μερικά εκτάρια γης και την εκτίμηση του Πάπα, θρησκευτική αναταραχή από τον εκχριστιανισμό διαφόρων λαών (Σάξονες, Ούγγροι, Βίκινγκς) επιδρομές των φοβέρων Νορμανδών από το βορρά, η θρησκοληψία χέρι-χέρι με τη καθημερινότητα και ο φόβος για την όλο και αυξανομένη δύναμη των χαλιφάτων στην Ιβηρική Χερσόνησο. Αυτή λοιπόν ήταν η κατάσταση στη Δύση ύστερα από την κατάρρευση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους το 476 μ.Χ.

Αποκλεισμένη γεωγραφικά και πολιτισμικά, η Δυτική Ευρώπη περνούσε μια παρατεταμένη συσκότιση με μονούς φάρους του πολιτισμού να σκίζουν το σκοτάδι, την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τα Αραβικά βασίλεια της Ιβηρίας. Δεν το αναφέρω τυχαία. Όλως παραδόξως (!) η ιδέα για επέκταση στην πλούσια και ανεπτυγμένη ανατολή δεν είναι απόρροια του Ουρβανού ΄Β, του Πάπα που έδωσε το τελικό έναυσμα για τις Σταυροφορίες, αλλά προκατόχων του. Ιστορίες για τη μαγευτική και μυστηριώδη ανατολή που ταξίδευαν στη Δύση, θεωρούνταν μυθοπλασίες και ψέματά, απίστευτα γεγονότα στα αυτιά του μέσου Ευρωπαίου του 10^ου αιώνα. Σαν άλλοι άπιστοι Θωμάδες, οι δυτικοί άρχοντες σοκαριστήκαν από αυτό που αντίκρισαν στους πολέμους για την ανακατάληψη της Ιβηρίας (10^ος αι.) από τους Άραβες. Οι ιστορίες για μυθικά παλάτια, πλούτη και τεχνολογικές καινοτομίες ήταν αληθινές και βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα (!) μακριά τους.

 Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στην ανατολή υπό τον ευφυέστατο Αλέξιο Ά, κληρονόμος της παρακαταθήκης της Ρώμης, του Ελληνικού πολιτισμού και της κλασσικής παιδείας φάνταζε άπιαστο όνειρο αίγλης και ισχύος για τη δύση παρόλες τις μεταπτώσεις της ενώ οι τεταμένες σχέσεις  της Κωνσταντινούπολης με τον επίσκοπο της Ρώμης προμήνυαν το σχίσμα των εκκλησιών του 1054, καθαρά για λόγους πολιτικούς και λόγους άσκησης εξουσίας και επιρροής στα πολυπληθή βαρβαρικά βασίλεια,(γιατί τα υπόλοιπα για φιλιόκβε και δογματικές διαφορές  είναι προφάσεις μην πω τίποτα χειρότερο).

Έξι χρόνια υστέρα από το σχίσμα των εκκλησιών, την ανατολή, Βυζαντινούς και Άραβες αποσταθεροποίησε η απροσδόκητη εισβολή νομαδικών ορδών από τις στέπες της κεντρικής Ασίας, οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Όταν η Περσία και η Μεσοποταμία ισοπεδώθηκαν από τις πάνοπλες ορδές των πανίσχυρων Σελτζούκων, σειρά είχαν οι Άγιοι τόποι και οι ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Επιμένω ότι ο παράγοντας της ηγεσίας και πιο συγκεκριμένα του ηγέτη σαν πρόσωπο, επιρροή και πρωτοβουλία, ενώ στις μέρες μας εξυπηρετεί καθαρά επιφανειακές ανάγκες, στο παρελθόν είχε τεράστια σημασία.

Εν αντιθέσει με το παρόν, το παρελθόν ήταν μια εποχή όπου η μόρφωση και η ικανότητα αν και σπάνιο φαινόμενο να συνυπάρχουν παρέα, όταν αυτό ήτο δυνατόν το αποτέλεσμα ήταν ασύλληπτο. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι ο Σουλτάνος των Σελτζούκων Αλπ Αρσλάν, ο «Γενναίος Λέοντας». Εντός τριών ετών ο Αλπ Αρσλάν εισέβαλε στις χώρες του Καυκάσου (Γεωργία, Αρμένια) και στη Συρία, ενώ πραγματοποίησε σωρείες εισβολών και λεηλασιών στις ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας ( Καππαδοκία, Κιλικία, Μικρά Αρμενία). Παρόλη την αίγλη των επιτευγμάτων του ο Σελτζούκος πολέμαρχος δεν είχε πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο του κατόρθωμα το οποίο και ολοκλήρωσε, όταν το 1071 νίκησε τον αριθμητικά υπέρτερο στρατό του Αυτοκράτορος Ρωμανού Διογένη Δ’, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποδυναμώσει τη Βυζαντινή παρουσία στην Ανατολια, στερώντας την Αυτοκρατορία από την πλέον εύρωστη επαρχία της. Η θρησκευτικές διαφορές των σουνιτών Σελτζούκων με το χαλιφάτο των Σιιτών Φατιμιδών που εκείνη την εποχή μαστίζονταν από εσωτερικές αναταραχές, στέρησε από τους τελευταίους τη κυριαρχία στους Αγίους τόπους και τη Συρία.

Σε αντίθεση με τους Φατιμίδες Άραβες οι οποίοι εφάρμοζαν ηπιότερες και πιο φιλικές σχέσεις με τα Χριστιανικά βασίλεια λόγω της ανοχής που επεδείκνυε στους προσκυνητές των αγίων τόπων, οι Σελτζούκοι τερμάτισαν οποιαδήποτε προνόμια είχαν  παραχωρήσει οι Άραβες και προκάλεσαν την οργή των Χριστιανών, σφαγιάζοντας τους προσκυνητές και ισοπεδώνοντας ιερά μνημεία σε όλη την επικράτεια των αγίων τόπων. Ένας από αυτούς τους προσκυνητές που προπηλακίστηκαν από τους Σελτζούκους ήταν ο Πέτρος ο Ερημίτης. Αν ήξεραν οι Σελτζούκοι το τι θα ακολουθούσε θα προτιμούσαν να γυρίσουν ξανά πίσω στις στέπες τους πάρα να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου.

Ο αδιάλλακτος και ψυχικά διαταραγμένος τυχοδιώκτης μονάχος Πέτρος, επιστρέφοντας στη Δύση έξαλλος από την μεταχείριση που δέχτηκε από τους νέους κατακτητές των Αγίων τόπων και χρησιμοποιώντας τη φυσική ρητορική δεινότητα που πήγαζε από τη φανατική πιστή του στο Θεό ενέπνευσε μεγάλα πλήθη στην Ευρώπη, και με τη αφανή βοήθεια από την καθολική Εκκλησία, η οποία βρήκε μια καλή ευκαιρία να εντείνει τα πράγματα και να στρέψει όλο και περισσότερους ευρωπαίους στο να πολεμήσουν τους απίστους που στερούν τους Αγίους τόπους από τους προσκυνητές και να ελευθερώσουν μια για πάντα την πόλη της Ιερουσαλήμ από τα μουσουλμανικά στίφη. Τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονταν απειλητικά στην Ανατολή.

Ο κύβος ερρίφθη στις ακτές του Λεβάντε οι οποίες θα βάφονταν ερυθρές από το αίμα των πιστών των δυο μεγάλων  θρησκειών οι οποίες θα συγκρούονταν ανηλεώς  για τον έλεγχο της περιοχής την επικράτηση της γκουχ γκουχ (πολιτική, οικονομική, εμπορική, διπλωματική, τεχνολογική σημασία) αληθινής πίστης.

Ράπτης Γεώργιος Α. , Ιστορικός

Cine Core

BAYWATCH

Γειά σας παιδιά και καλωσήρθατε σε ένα ακόμα άρθρο του Cinecore. Καλοκαιράκι πλέον και μαζί με όλον τον κοσμό πάμε και μεις παραλία συντροφιά με τον Ντουέϊν Τζόνσον και τον Ζάκ Έφρον. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην μιλήσουμε για το Baywatch που προβάλεται αυτή την στιγμή στην μεγάλη οθόνη δεδομένης και της εποχής. Πάμε λοιπόν να δούμε τι λέει το reboot της επιτυχημένης σειράς των 90’s.

Η ιστορία μας λαμβάνει χώρα στην παραλία του Emerald Bay της Φλόριδας στην οποία η ναυαγωσοστική ομάδα του Μίτς Μπιουκάναν περιπολεί και προστατεύει τους λουόμενους της. Όλα κυλούν ομαλά για τους πρωταγονιστές μας μέχρι την στιγμή που σακουλάκια με ναρκωτικά και πτώματα ξεβράζονται στην παραλία και ο Μίτς καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο. Σαν να μην του έφταναν όλα αυτά, ένας νεαρός ολυμπιονίκης κολύμβησης, ο οποίος ξέπεσε από την δόξα του λόγο της επαναστατικής φύσης του, γίνεται μέλος της ομάδας του Μίτς και ξεκινάει να "ταρακουνάει τα νερά" μέσα στην ομάδα. Ο Μίτς τώρα καλείται να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την σπείρα ναρκωτικών ενώ ταυτόχρονα πρέπει να κρατήσει την ομάδα του ενωμένη.

Αυτή είναι η ιστορία μας με πολύ απλά λόγια και τόσο απλή είναι και η ταινία μας γενικά. Θα έλεγε κανείς πως είναι μία ευχάριστη ταινία για να δεί κανείς και να περάσει το απογευμά του αλλά μέχρι εκεί. Η ταινία δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από εφηβικά αστεία και τραγελαφικές καταστάσεις που θα μπορούσε κανείς να πεί πως είναι εκατό τοις εκατό προβλέψιμες. Θα μπορούσε εύκολα ο τίτλος της να είναι ‘Το American Pie Πάει Παραλία’. Ο Ντουέϊν Τζόνσον ρίχνει μερικές πολύ καλές ατάκες σε συνδιασμό με τον Ζάκ Έφρον αλλά μέχρι εκεί. Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω πως αξίζει να δώσει κανείς επτά ευρό στο σινεμά για να την δεί αλλά αν θέλει κανείς να δεί μια ανάλαφρη, καλοκαιρινή κωμωδιούλα τότε το Baywatch είναι η καλήτερη επιλογή.

Kατσιάμης Κωνσταντίνος , 3D  Αnimator & Multimedia Producer

Ο ΣοσιαΛηστής Οικονομολόγος

Οικονομία της αγοράς, ή της μαύρης αγοράς;

Περίεργο δίλλημα θα πείτε ε; Πρώτα να δούμε τι σημαίνουν οι όροι. Όλοι ξέρουμε τι είναι η αγορά. Αλλά τι είναι η μαύρη αγορά;

Αν ακούτε μαύρη αγορά και σκέφτεστε δοσίλογους και κατοχή κτλ, τότε να κόψετε τις πολλές πατριωτικές ταινίες. Ναι αυτό είναι ένα είδος μαύρης αγοράς, αλλά είναι ακραίο φαινόμενο (λόγω πολέμου.... ε δεν έχουμε κάθε μέρα πόλεμο σε μια οικονομία).
Αν ακούτε μαύρη αγορά και σκέφτεστε τα CD που πουλάνε οι μαύροι, τότε κάνετε και λάθος, είστε και λίγο ρατσιστής, με το συμπάθιο. Αυτό είναι παρεμπόριο.

Μαύρη αγορά έχουμε όταν για κάποιο λόγο και για κάποιο αγαθό (ή αγαθά) υπάρχει έλλειψη στην κανονική αγορά. Η πώληση των εναπομείναντων αγαθών σε τιμή μεγαλύτερη από την επίσημη τιμή αγοράς, είναι η μαύρη αγορά. Θέλετε παράδειγμα; Σε κάθε αθλητικό δρώμενο, η προσφορά εισητηρίων είναι δεδομένη. Εφόσον αυτά λήξουν και υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος που να θέλει να πάει στο γήπεδο, είναι πιθανό κάποιοι να εκμεταλλευτούν την έλλειψη εισητηρίων και να πουλήσουν τα δικά τους ή άλλα εισητήρια που έχουν πάρει με κάποιο τρόπο, σε τιμή πολύ μεγαλύτερη από την επίσημη.

Σε μια πραγματικά ελεύθερη αγορά, ιδιαίτερα στο παγκόσμιο πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν οι παγκόσμιες οικονομίες, είναι ιδιαίτερα σπάνιο να υπάρξουν ελλείψεις σε κάποια αγαθά. Ακόμα και όταν υπάρχουν, συνήθως διαρκούν πολύ λίγο και καλύπτονται με εισαγωγές από άλλες περιοχές, ενώ προκαλούνται συνήθως από κάποιο πρόβλημα στην παραγωγή, που προκαλείται από παράγοντες εκτός του ελέγχου μας (π.χ. καιρός). Αυτές οι ελλείψεις διαρκούν τόσο λίγο, ώστε να μην προλαβαίνει να δημιουργηθεί μαύρη αγορά για το προϊόν αυτό.

Μια άποψη που κυκλοφορεί πολύ, βασιζόμενη κυρίως πάνω στα ιστορικά δεδομένα των χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, είναι ότι οι ελεγχόμενες – σχεδιαζόμενες οικονομίες σοσιαλιστικού – κομμουνιστικού τύπου, είναι πολύ πιο επιρρεπείς στη δημιουργία ελλειμάτων και μαύρης αγοράς.

Ας δούμε αν αυτό ισχύει. Αν δούμε τα ιστορικά δεδομένα των «κομμουνιστικών» οικονομιών, είναι πέρα για πέρα προφανές ότι όντως, υπήρχαν διαρκώς ελλείψεις και η μαύρη αγορά καλά κρατούσε. Ωστόσο, ο λόγος που έχω βάλει το κομμουνιστικών σε εισαγωγικά είναι ότι οι οικονομίες αυτές ουσιαστικά δεν ήταν καθαρά κομμουνιστικές, όπως και ο σημερινός καπιταλισμός δεν είναι καθαρά καπιταλισμός. Ήταν ένα είδος οικονομίας που φτιάχτηκε για να υποστηρίξει ένα στρατοκρατικό καθεστώς με κομμουνιστική γενική ιδεολογία.

Αν συγκρίνουμε τις δύο κοσμοθεωρίες, σοσιαλιστική και καπιταλιστική, θα παρατηρήσουμε το εξής. Είναι γεγονός ότι η καπιταλιστική θεωρία, ουσιαστικά αποτρέπει την μαύρη αγορά, κάνοντάς την νόμιμη και ελεύθερη. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πουλήσει και να αγοράσει σε ότι τιμή θέλει. Αυτό άλλωστε είναι και ο μηχανισμός ελέγχο, αφού οι παραγωγοί βλέποντας τη ζήτηση και την ψηλή τιμή θα παράγουν περισσότερο και θα έρθουν και από άλλες περιοχές,με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί τελικά το έλλειμα και να είμαστε σε ισσοροπία.
Ο μηχανισμός αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια σχεδιαζόμενη οικονομία, όπως η σοσιαλιστική οικονομία. Το σοσιαλιστικό Κράτος πρέπει να ελέγχει τα πάντα. Κατά συνέπεια είναι στο χέρι και την θέληση και, πάντα, την ικανότητα της κεντρικής κυβέρνησης η αποφυγή και η αντιμετώπιση των ελλείψεων. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι ελλείψεις είναι μόνιμο ή έστω συχνό φαινόμενο σε μια τέτοια οικονομία. Ωστόσο είναι πιθανό, λόγου του σχεδιασμού τους, η έλλειψη σε κάποιο αγαθό να κρατήσει παραπάνω από όσο χρειάζεται για να στηθεί η μαύρη αγορά γύρω από αυτό.

Τελικά η διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά είδη, είναι ότι το ένα έχει μηχανισμούς που χωρίς καμία παρέμβαση αντιμετωπίζουν αυτό το φαινόμενο, ενώ το άλλο απαιτεί άμεση παρέμβαση προκειμένου να μην υπάρχουν προβλήματα.

Τελικά ο προφήτης της φωτογραφίας είναι λίγο υπερβολικός.

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι φτιαγμένο για να «τρέχει στον αυτόματο», χωρίς καμία ανάγκη παρέμβασης από την κυβέρνηση και άρα απαλλαγμένο ουσιαστικά από τις επιπτώσεις μια κακής ή ανίκανης κυβέρνησης (φυσικά θα υπάρχουν επιπτώσεις, αλλά θα είναι διαφορετικής φύσεως).

Το σοσιαλιστικό σύστημα βασίζεται στον παράγοντα άνθρωπο και μοιάζει με μια μηχανή κουρδισμένη, η οποία όμως απαιτεί άμεση επέμβαση σε περίπτωση βλάβης. Δεν υπάρχουν σπατάλες, δεν υπάρχουν αδικίες (μιλάμε για το θεωρητικό σοσιαλιστικό σύστημα και όχι για την πραγμάτωσή του στην ΕΣΣΔ), αλλά το σύστημα εξαρτάται πολύ από τον παράγοντα άνθρωπο και ένα λάθος ή μια αβλεψία μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα.

Η επιλογή εξαρτάται από το είδος τους συστήματος που προτιμάει ο κάθε αναγνώστης. Έτσι κι αλλιώς, κανένα από τα 2 δεν έχει δοκιμαστεί πραγματικά και προσωπικά το θεωρώ πολύ δύσκολο να δοκιμαστεί στο μέλλον. 

Μάμαλης Νάσος, Οικονομολόγος

Society's Reflection

ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΚΑΤΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΚΑΙ

ΘΡΗΝΟΝΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑ… ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ

Κατά καιρούς διάφορα δυσάρεστα γεγονότα έχουν προκαλέσει διφορούμενα συναισθήματα και διαμάχες μεταξύ των πολιτών. Τα διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας είναι συνήθως ο καταπέλτης εκφράσεως των συναισθημάτων και της γνώμη μας και ενδεχομένων διαφόρων έντονων διαφωνιών. Γιατί όμως έχουμε τόση ανάγκη να εκφραζόμαστε και τελικά, είμαστε τόσο αντικειμενικοί όσο πιστεύουμε;

Ο ελληνικός λαός ανέκαθεν διακρινόταν για το έντονο πάθος του στην ομιλία του, στην αποφασιστικότητα και στην έκφραση της γνώμης του. Γενικώς αυτό είναι ένα ωραίο μας χαρακτηριστικό μας αλλά δυστυχώς, όχι πάντοτε. Πολλές φορές αυτό το πάθος μας έχει τυφλώσει ενεργώντας απερίσκεπτα και επικίνδυνα για την υγεία τη δική μας και των συνανθρώπων μας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη γνωστή σε όλους μας ιστορία «Γρηγορόπουλου». Δε θα αναλύσω τι έγινε, όλοι γνωρίζουμε και όλοι έχουμε την άποψη μας. Εντούτοις σε αυτό που συμφωνούμε όλοι είναι ότι είναι κρίμα να φύγει τόσο νωρίς ένα παιδί.

Παρόλο αυτά,  πρόσφατα έφυγε ένα ακόμα παιδί, ο Μάριος, ο οποίος έφυγε από το όπλο ενός Ρομά. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κόσμος εστιάστηκε σε ένα θέμα και χωρίστηκε στα 2. Στην περίπτωση Γρηγορόπουλου σε φασίστες και αντιφασίστες (με λίγα λόγια υπέρ και κατά της αστυνομίας) και στου Μάριου σε ρατσιστές και αντι – ρατσιστές. Στην δεύτερη περίπτωση, οι ρατσιστές ξεχνούσαν ότι σε κάθε φυλή υπάρχουν καλοί και κακοί ενώ οι αντι-ρατσιστές αναφερόντουσαν στους Κρητικούς σε υπεράσπιση των Ρομά.

Η διαφορά τους; Στην υπόθεση Γρηγορόπουλου κάηκε το κέντρο της Αθήνας ενώ στη δεύτερη γίνανε 2-3 διαμαρτυρίες στο Μενίδι, όπου πέθανε ο Μάριος. Εννοείται, ότι σε καμία περίπτωση δε θα επιθυμούσα να καεί για ακόμη μια φορά  το κέντρο! Απλά αναρωτιέμαι… Γιατί εξ’ αρχής έπρεπε να καεί το κέντρο με αποτέλεσμα να την πληρώσουν περαιτέρω αθώοι άνθρωποι οι οποίοι είτε έχασαν την περιουσία τους ή τραυματίστηκαν; Kαι δεύτερον, πόσο τυχαίο είναι ότι τώρα δεν έγινε τόσο μεγάλος ντόρος;;;; Άραγε του χρόνου θα υπάρχει η επέτειος «Μάριου» όπως υπάρχει αντίστοιχη «Γρηγορόπουλου»; Και γιατί πρέπει να θρηνήσουμε το ένα παιδί περισσότερο ή λιγότερο από το άλλο; Επίσης, πολλά παιδιά πεθαίνουν συχνά από πυροβολισμούς. Γι’ αυτά γιατί δεν συζητάμε ή δεν γίνεται ντόρος;; Μήπως γιατί δεν κρύβονται από πίσω πολιτικά, εθνικιστικά ή προσωπικά συμφέροντα;

Επιπλέον, κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση, ιδίως στην υπόθεση Μάριου, είναι ότι κανείς δεν εστιάστηκε στο θέμα της οπλοφορίας. Πόσοι άνθρωποι έχουν όπλο χωρίς άδεια; Πόσοι άνθρωποι, για να μη λέμε μόνο για τα παιδιά, έχουν σκοτωθεί λόγω όπλων που βρίσκονταν σε λάθος χέρια;;;

Τέλος, μήπως αντί να μιλάμε απλά για να πούμε κάτι ή να κατηγορήσουμε, θα έπρεπε να εστιαζόμαστε στα κοινά και τις διαφορές τέτοιων περιστατικών ώστε να αποφεύγονται περεταίρω τραγωδίες; Και ιδίως οι πολιτικοί μήπως θα έπρεπε αντί να αναφέρονται σε στραβές, θα έπρεπε να κοιτάνε πως θα διορθώσουν σε βάθος τέτοια προβλήματα και να θυμούνται περισσότερο τον ανθρώπινο του εαυτό;;;; 

Σαράφη Βασιλική , Κοινωνιολόγος

Smash Point : Guest Hour

Krav Maga

Τι είναι η νέα τάση στις πολεμικές τέχνες που ονομάζεται Krav Maga; Είναι κάτι που ακούω πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια. Για αυτό το λόγο θα ήθελα να δούμε μαζί τι είναι το Krav Maga αλλά και τα οφέλη του

Αρχικά το  Krav Maga δημιουργήθηκε από τον Imi Lichtenfeld ένα Εβραίο από την Μπρατισλάβα της Σλοβακίας. Ο Imi ήταν πυγμάχος και παλαιστής και την δεκαετία του 1930 οργανώθηκε σε ομάδα αυτοάμυνας των Εβραίων της Μπρατισλάβας ενάντια στους αντισημιτιστές και φιλό-ναζί Σλοβάκους. Εκεί οι συμπλοκές ήταν καθημερινό φαινόμενο και ο Imi είδε ότι με τις κλασσικές πολεμικές τέχνες ήταν γυμνός. Έτσι ξεκίνησε να φτιάχνει ένα σύστημα αυτοάμυνας με στοιχεία από διάφορες πολεμικές τέχνες με σκοπό να είναι όσο γίνεται πιο κατανοητό, απλό και εύχρηστο και τέλος να προστατεύει από ένοπλες και άοπλες επιθέσεις. Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διαφεύγει στην Μέση Ανατολή όπου πολέμησε τις δυνάμεις του Άξονα στην Βόρειο Αφρική. Εν συνεχεία μεταβαίνει στο Ισραήλ όπου το 1948 με τον πρώτο Αραβοισραηλινό πόλεμο ο Ιμι ξεκινά την εκπαίδευση του Ισραηλινού στρατού στο νέο σύστημα αυτοάμυνας που ονομάστηκε Krav Maga δηλαδή Κοντινή Μάχη.

Επι δεκαετίες ήταν το μυστικό όπλο των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων όμως τη δεκαετία του 1990 ο Imi δημιούργησε μια ομοσπονδία με σκοπό την εκμάθηση και σε πολίτες. Έτσι δημιουργήθηκε η International Krav Maga Federation (IKMF) που είναι η μεγαλύτερη ομοσπονδία παγκοσμίως με εκπροσώπηση σε περίπου 90 χώρες.

Το Krav Maga δεν είναι πολεμική τέχνη. Είναι σύστημα αυτοάμυνας. Ο μαθητής διδάσκεται απλές τεχνικές για την αντιμετώπιση καθημερινών άοπλων αλλά και ένοπλων επιθέσεων. Οι τεχνικές βασίζονται στην φυσική αντίδραση του μαθητή αλλά και σε μια ολόκληρη επιστήμη γιατί πρέπει η τεχνική να εκτελεστεί με αυτό τον τρόπο. Υπάρχει μια ομάδα ατόμων στο Ισραήλ που κάθε χρόνο μαζεύει στοιχεία από όλο τον κόσμο για επιθέσεις και ψάχνει να βρει άμυνες, αποτροπές αλλά και τρόπους αποφυγής μιας άσχημης κατάστασης και εν συνεχεία ενημερώνει τους εκπαιδευτές σε όλο τον κόσμο. Έτσι σε αντίθεση με άλλα συστήματα το Krav Maga συνεχώς ακολουθεί τις τάσεις και έτσι εξιχρονίζεται. Επίσης η απλότητά του αλλά και η δεδομένη αποτελεσματικότητά του το κάνουν αρεστό στο κόσμο με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι όλων των ηλικιών να μαθητεύουν στις σχολές Krav Maga.

Όμως είναι για όλους; Φυσικά όπως λέμε οι εκπαιδευτές το Krav Maga ξεκινά από την ηλικία των 4 και φτάνει μέχρι τα 100. Το Krav Maga χωρίζεται στις εξής κατηγορίες που διδάσκουν ειδικά εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι εκπαιδευτές:

·         Για πολίτες: είναι η κύρια κατηγορία που απευθύνεται για άνδρες και γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας, φυσικής κατάστασης, μορφωτικού επιπέδου κ.α. Περιλαμβάνει την πρόληψη και την αντιμετώπιση διαφόρων ένοπλων και άοπλων επιθέσεων που μπορεί να δεχθεί κάποιος από ένα αντίπαλο ή από πολλαπλούς αντιπάλους ή να προστατεύει ένα τρίτο άτομο και να διαφύγει, δηλαδή όπως είπε ο Imi «so one can walk in peace” (ώστε κάποιος να βαδίζει εν ειρήνη).

·         Για ευπαθείς ομάδες αποτελείται από 3 ξεχωριστές κατηγορίες για την αυτοάμυνα των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού από περιστατικά βίας και περιλαμβάνει τις κατηγορίες

o   Παιδικό είναι για παιδιά από 4 έως και 16 έτων και χωρίζεται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία. Τα παιδιά διδάσκονται αρχικά την αύτοπειθαρχία (δηλαδή να πειθαρχούν τον εαυτό τους δίχως να έχουν απειλή τιμωρίας) και εν συνεχεία πώς να αντιμετωπίζουν άοπλες επιθέσεις, περιστατικά σχολικού εκφοβισμού, ενώ δίδεται και έμφαση στην ενημέρωση και αποτροπή παιδοφιλίας, παιδεραστίας, απαγωγών, κακοποίησης και τέλος αντιμετώπιση κινδύνων (διάβαση δρόμου, τήρηση κανόνων ασφαλείας κ.α.). Πολλοί βλέποντας το Krav Maga θα νομίσουν ότι τα παιδιά εκπαιδεύονται για δολοφόνοι. Και όμως αυτό δεν ισχύει η ύλη στα παιδιά τα προετοιμάζει να μπορούν να προστατευτούν αλλά όχι να ξεκινήσουν την βία. Μάλιστα σε μελέτη 10 ετών σε Ισραήλ και ΗΠΑ είδαν ότι οι μαθητές του Krav Maga δεν προέβαιναν σε πράξεις βίας σε αντίθεση με άλλα συστήματα.

o   Γυναικείο απευθύνεται σε γυναίκες άνω των 16 ετών με σεμινάρια αποκλειστικά με γυναίκες με σκοπό να τις προετοιμάσει για να προστατευτούν σε περιπτώσεις βιαίων επιθέσεων, επιθέσεων με σκοπό το βιασμό, απαγωγές και αντιμετώπιση ενδοοικογενειακής βίας. Επίσης οι γυναίκες διδάσκονται όλους τους νέους τρόπους  που χρησιμοποιούν οι εγκληματίες για να τις απαγάγουν, να τις παραπλανήσουν ή να τις βιάσουν. Εκατοντάδες γυναίκες έχουν σωθεί έτσι ενώ σε διάφορες χώρες όπως η Σουηδία (Νο 1 χώρα στην Ευρώπη σε βιασμούς γυναικών), Βρετανία αλλά και στις ΗΠΑ (Νο 1 χώρα σε κακοποίηση γυναικών) πολλές εταιρίες και σχολεία εκπαιδεύουν τις γυναίκες  που εργάζονται ή φοιτούν εκεί στο Krav Maga με αποτέλεσμα χιλιάδες γυναίκες να έχουν γλυτώσει.

o   ΑμΕΑ  είναι μια νέα κατηγορία που φτιάχτηκε από ένα Γάλλο που έχασε τα πόδια του. Απευθύνεται σε άτομα με αναπηρία με σκοπό να μπορέσουν και αυτοί να προστατευτούν.

·         Για σώματα ασφαλείας καλύπτοντας αντικείμενα για αστυνομία και λιμενικό σώμα που έχουν σαν σκοπό την προστασία του αστυνομικού αλλά και την προστασία 3^ου προσώπου από ένοπλη ή άοπλη επίθεση που τελειώνει με ακινητοποίηση και τη χειροπέδιση του υπόπτου. Πολλές αστυνομικές μονάδες εκπαιδεύονται στο Krav Maga όπως η Ελληνική ΕΚΑΜ, η Αστυνομία της Τσεχία, η Σερβική Αντιτρομοκρατική, οι Γαλλικές Αντιτρομοκρατικές Δυνάμεις, το FBI, κ.α.

·         Για προστασία υψηλών προσώπων με σκοπό την εκπαίδευση σωματοφυλάκων για την προστασία 3^ου προσώπου. Πολλές υπηρεσίες ανάμεσά τους και η Υπηρεσία Προστασία της Ελληνικής Βουλής έχουν εκπαιδευτεί στο Krav Maga

·         Για στρατιωτικές μονάδες με σκοπό την προστασία του προσωπικού από επιθέσεις με πολεμικά μέσα (πχ τυφέκια). Πολλές ειδικές δυνάμεις παγκοσμίως εκπαιδεύονται στο Krav Maga όπως η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων, οι Γαλλικές Ειδικές Δυνάμεις (COS) , η Γερμανικές Ειδικές Δυνάμεις (KSK), οι Πολωνικές Ειδικές Δυνάμεις (GROM) κ.α.

Γενικά το Krav Maga είναι μια χρήσιμη και ευχάριστη εκπαίδευση που μακάρι να μην χρειαστούμε ποτέ στη ζωή μας. Όμως σε περίπτωση που χρειαστούμε τότε οι πιθανότητες επιβίωσής μας είναι πολύ υψηλές.  Και όπως είπε ο Imi «so one can walk in peace”

Θοδωρής Δ. Σαράφης

Εκπαιδευτής Krav Maga

International Krav Maga Federation