Society's Reflection

ΠΑΡΕΛΘΟN… ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ή ΑΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;;;

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με την παρέα μου σχετικά με τις σχέσεις και το παρελθόν. Το ερώτημα ήταν το εξής: “Θέλουμε να γνωρίζουμε το ερωτικό παρελθόν εκείνου με τον οποίο συνδεόμαστε;” Φυσικά υπήρχαν ποικίλες αντιδράσεις.

Προσωπικά, δε ρωτάω ποτέ για το παρελθόν. Μάλιστα, αν και συνήθως οι γυναίκες είναι οι πιο περίεργες σε αυτό το θέμα, εμένα οι άνδρες είναι εκείνοι που ρωτάνε (παντού ανάποδη!). Οπότε, όπως σωστά υποθέσατε η απάντησή μου είναι αρνητική. Παρακάτω, είναι δύο παραδείγματα τα οποία αντέκρουσα, σύμφωνα με τη δική μου οπτική γωνία, και στα οποία δικαιολογείται η στάση μου σε αυτό το θέμα.

1.      Από το παρελθόν καταλαβαίνεις πολλά: Εν μέρει συμφωνώ, καθώς έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. ΑΛΛΑ πάντοτε υπάρχουν και εξαιρέσεις! Γνωρίζω άτομα που έχουν υπάρξει «γκομενιάρηδες» και τώρα είναι “πιο πιστοί πεθαίνεις!” Δεν είναι κρίμα να είσαι προκατειλημμένος? Βέβαια, αν ο άλλος παραμένει ο ίδιος είσαι κάπως προετοιμασμένος… αλλά αν ο άλλος έχει όντως αλλάξει… δεν είναι κρίμα να βλέπεις παντού «απειλές», να χαλάς τη ψυχολογία σου και τη σχέση σου…;;;

2.      Θέλω να βεβαιωθώ ότι δεν είναι ακόμα κολλημένος με πρώην: Πως; Απλά θα έχεις υποψίες και όποτε θα ακούγεται κάτι για κάποιον που έχει το ίδιο όνομα… οι δολοφονικές σκέψεις θα αρχίζουν… Εάν κάποιου το μυαλό είναι αλλού φαίνεται. Ας δείξουμε εμπιστοσύνη στο ένστικτο μας και όχι στη ζήλεια μας! Γιατί να ξεκινήσουμε με καχυποψίες; Η εμπιστοσύνη είναι το παν για την εξέλιξη μίας σχέσης! Η ζήλια, αντιθέτως, την καταστρέφει.

Ίσως τα επιχειρήματα κρύβουν μια μικρή ανασφάλεια. Λογικό! Όλοι δεν είμαστε έστω και λίγο ανασφαλείς; Απλά, μερικοί προτιμούν την «αυτοπροστασία», με την οποία προφυλάσσεσαι από τα άσχημα “τρυπάκια”… Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά αν υπάρχει κάτι, θα το μάθεις έτσι και αλλιώς και αν όλα είναι καλά… δεν είναι κρίμα να χαλάσει μια ωραία σχέση με προοπτικές; Τα συμπεράσματα δικά σας!

Τέλος, μερικοί μιλούν από μόνοι τους για το παρελθόν τους στους συντρόφους τους γιατί το θέλουν ή το νιώθουν. Επομένως, δεν είναι “ευκαιρία” για κριτική! Εάν δε μπορεί να αποφευχθεί, ας ειπωθεί μία γνώμη, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Ότι και να έκανε ο άλλος στο παρελθόν, είτε εγκρίνεται είτε όχι, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τον κριτικάρουμε! Όσα και να μάθουμε για τον άλλον δε μπορούμε να νιώσουμε ακριβώς όπως εκείνος εκείνη την περίοδο, διότι δεν έχουμε περάσει παρόμοια κατάσταση. Επομένως, δε μπορούμε να καταλάβουμε! Οπότε ακούμε, δεν κρίνουμε και αποφασίζουμε… Αν «συνεχίσουμε» τη σχέση μας, δεν αναφέρουμε το παρελθόν με οποιαδήποτε αφορμή… Ξέρω, δύσκολο, αλλά αν είμαστε με κάποιον σημαίνει ότι  δεχόμαστε τον παρελθόν του, που δημιούργησε τον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε! 

Σαράφη Βασιλική , Κοινωνιολόγος