ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ

Την προηγούμενη Δευτέρα «έσβησε» μια από τις ηγετικές μορφές της Μεταπολίτευσης στη χώρα μας, ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο οποίος σε ηλικία 99 ετών αποφάσισε να αφήσει τα βάσανα αυτού του τόπου. Θα ήταν ένα κλασσικό άρθρο να πω για την ζωή του, το πολιτικό του έργο και για το τι αντιμετώπισε , αλλά εγώ θα προτιμήσω να ασχοληθώ με την αντιμετώπιση που είχε στον ύστατο χαιρετισμό και από τον πολιτικό κόσμο, και από τον λαό γενικότερα.

Στην πολιτική σκηνή παρατηρήσαμε αυτό ακριβώς που έπρεπε να γίνει , και αυτό που αντιπροσωπεύει ένα δημοκρατικό πολίτευμα, δηλαδή τον περίφημο πολιτικό πολιτισμό, που επέδειξαν τόσο η κυβέρνηση , όσο και τα περισσότερα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, δείχνοντας έτσι το βασικότερο γνώρισμα της πολιτικής, έχουμε τις ιδεολογίες μας, έχουμε τις απόψεις μας αλλά πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και να αποδώσουμε τις τιμές για το έργο του καθενός όταν πραγματικά ευεργετεί αυτό τον τόπο. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες και πραγματικά για λύπηση , από τους γνωστούς οπορτουνιστές πολιτικούς που ακόμη και τον θάνατο ενός ανθρώπου τον εκμεταλλεύονται για να προβληθούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο… άτομα που θα έπρεπε να μην είχαν λάβει ποτέ την ψήφο μας.

Στο γενικότερο τοπίο του κόσμου παρατήρησα τα δύο άκρα, πολύς κόσμος που δε περίμενα, την ύστατη στιγμή άκουσα να αναγνωρίζει τις προσπάθειες και τα έργα που έκανε επί πρωθυπουργίας του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, καθώς και την ερώτηση του τι θα γινόταν αν το 93 δεν είχε πέσει η κυβέρνηση του, μια πολύ σωστή απορία μα πάνω από όλα είδα από πολύ κόσμο να λέει το πιο απλό πράγμα : ας ξεκουραστεί… δείγμα ανθρωπιάς για έναν άνθρωπο που πεθαίνει. Και βέβαια με αποστροφή είδα το άλλο άκρο από επίσης μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, να καθυβρίζει, να κοροϊδεύει  και να σχολιάζει ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον εκλιπόντα, μόνο και μόνο επειδή ήταν πρωθυπουργός και λόγω της μακράς ζωής του, χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουν τίποτα από την πολιτική του σταδιοδρομία , οι κλασσικοί και περισσότεροι νεολαίοι του καναπέ που πραγματικά το επίπεδό τους φτάνει μέχρι εκεί… απλά τους λυπάμαι.

Εν κατακλείδι θα πω τούτο , στην Δύση του ένας άνθρωπος θα δει και την αγάπη, και την αναγνώριση από τους ανθρώπους που πραγματικά έχουν λίγο γνώθι σε αυτό καθώς και κριτική σκέψη. Αντίστοιχα θα δει το μίσος, την απαξίωση και την κοροϊδία από άτομα που δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός ο άνθρωπος πλέον δεν ζει αναμεσά μας και απλώς τους δίνει ευχαρίστηση αυτή η βεβήλωση. Μπράβο στους πρώτους , κρίμα στους δεύτερους. Εμένα θα μου επιτρέψετε να κλείσω με μια ευχή… Καλό ταξίδι κ. Μητσοτάκη και καλή ανάπαυση στον άλλο κόσμο.

Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης