ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΠΑΜΠΑ…!!!!
Και όμως υπάρχει γιορτή του πατέρα, και ας μην είναι τόσο γνωστή όσο της
μητέρας. Μάλιστα, πρόσφατα έμαθα ότι υπάρχει και γιορτή γονέων. Προσωπικά δε
μου αρέσει να κάνω διαχωρισμό και επομένως τιμώ και τους δύο γονείς μου το ίδιο.
Και μιας που ήδη τίμησα τη γιορτή της μητέρας, ήρθε η ώρα του πατέρα.
ΠΑΤΕΡΑΣ… μία λέξη με σημαντικότατη σημασία, η οποία έχει πολλές έννοιες.
Υπάρχει ο μπαμπάς ο σοβαρός, ο χαζομπαμπάς (κυρίως με την κορούλα του) και ο
γλυκούλης μπαμπάς που δε χαλάει ποτέ χατίρι (ο χαζομπαμπάς μπορεί και να
χαλάσει κανένα χατίρι, ο γλυκούλης ΠΟΤΕ). Όποιο επίθετο και να προτιμήσετε για
να χαρακτηρίσετε τον πατέρα σας υπάρχει ένα κοινό για όλους τους μπαμπάδες:
όλοι τους τρέχουν για την οικογένεια τους!
Οι μπαμπάδες μας είναι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την ευημερία και την
εξασφάλιση της οικογένειας. Είναι οι «συνοδηγοί» των μητέρων στην πορεία της
οικογένειας. Είναι εκείνοι που δέχονται όλες τις βολές των «ορμονών» της
μητέρας, εκείνοι που τρέχουν για να βοηθήσουν ενώ συγχρόνως δουλεύουν
φροντίζοντας τις οικονομικές ανάγκες της συζύγου και των παιδιών. Επίσης να μην
ξεχνάμε ότι είναι και ο «πυροσβέστης» στις μικρές κοντρίτσες μεταξύ μαμάδων και εφηβείας.
Αυτό που διαφέρει μεταξύ μπαμπά και μαμάς είναι ότι ο πρώτος συνήθως ζει
λιγότερο στο σπίτι από τη μητέρα λόγω κυρίως επαγγελματικών υποχρεώσεων (και
δεν εννοώ ότι η μητέρα δεν δουλεύει). Επίσης ας το παραδεχτούμε ότι όσο και να
δουλεύει η μητέρα, ο πατέρας θεωρείται ο μέγας χορηγός του χαρτζιλικιού. Έτσι,
ενώ συνήθως τα παιδιά θεωρούν δεδομένα κάποιες ανάγκες – πολυτέλειες ο μπαμπάς
μας τρέχει και δεν φτάνει και το άγχος φθάνει στα ουράνια για να ικανοποιήσει
την επιθυμία μας.
Επίσης ο μπαμπάς θεωρείται ότι «πρέπει» και είναι ο ψυχραιμότερος γονιός. Εκείνος
που τις δύσκολες στιγμές γίνεται βράχος για να στηριχθεί η μητέρα, κάτι που είναι ένα ακόμα βάρος για εκείνον,
αφού δε μπορεί να εκφράσει τον φόβο – πόνο του. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει και
στην υπέροχη περίοδο της εγκυμοσύνης. Εκεί οι περισσότεροι πατεράδες ξετρελαίνονται
με την ιδέα και φοβούνται με αποτέλεσμα να αγχώνονται για το παραμικρό. Αλλά
ακόμα και τότε είναι γλυκύτατοι γιατί
κάνουν σαν μικρά παιδιά.
Όλα αυτά κάνουν οι πατεράδες μας και για όλα αυτά πρέπει να τους εκτιμούμε
περισσότερο! Πότε δεν κατάλαβα γιατί η γιορτή της μητέρας είναι τόσο
διαδεδομένη ενώ του πατέρα όχι. Για μένα και οι 2 γονείς προσφέρουν πολλά και
θα έπρεπε ισάριθμα να γιορτάζονται. Άλλωστε, ας πούμε και μια αλήθεια: Πολλές
φορές η μητέρα κάνει και τις δουλειές του πατέρα, και αντιστρόφως. Οπότε, ίσως
θα έπρεπε να γιορτάζουμε και τους 2 γονείς το ίδιο.
Τέλος, επειδή έχω και εγώ έναν ΥΠΕΡΟΧΟ πατερούλη που τον λατρεύω, θα μου
επιτρέψετε να πω από καρδιάς: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑΚΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥ…..!!!!!!
Σαράφη Βασιλική, Κοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου