Society's Reflection

ΑΚΟΥ… ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ…

 ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Την τελευταία εβδομάδα έγιναν κάποια περιστατικά που με έκαναν πραγματικά να αγανακτήσω με κάποιους ανθρώπους και την ικανότητα τους να κρίνουν τόσο εύκολα. Ποιος τους έκανε αρμόδιους να κρίνουν τον άλλον; Τι να κάνουμε όμως… το να κρίνουμε είναι το μόνο εύκολο…

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι στο να λες τη γνώμη σου. Εννοείται και έχεις γνώμη και αν στη ζητήσουν να την πεις. Αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς. Επίσης πριν πεις τη γνώμη σου ίσως θα έπρεπε να εξετάσεις πρώτα ποιο άτομο κρίνεις και τις παραμέτρους της αποφάσεως του. Δεν είμαστε ίδιοι, δεν σκεφτόμαστε το ίδιο, οπότε είναι λογικό ο καθένας να πράττει διαφορετικά από ότι εμείς σε κάποιες συνθήκες καταστάσεων. Δικαίωμα του καθενός είναι να έχει γνώμη αλλά δεν χρειάζεται να την αναφέρει συνεχώς εχθρικά… ας πούμε και έναν καλό λόγο για τον άλλον… μην κοιτάμε μόνο πώς να μιλήσουμε αρνητικά με τη δικαιολογία ότι ενδιαφερόμαστε για το καλό του… Άλλωστε μπορούμε κάλλιστα να ενδιαφερθούμε για το καλό του μιλώντας του ήρεμα, προσπαθώντας να τον καταλάβουμε και λέγοντάς του τη γνώμη μας χωρίς να δείξουμε ότι τον κατακρίνουμε και να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα… γιατί έτσι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μην γινόμαστε κατανοητοί και να παρεξηγιόμαστε… Βέβαια υπάρχουν μερικοί που απλά τους  βγαίνει αυθόρμητα να κρίνουν τα πάντα γιατί απλά τους νοιάζει να πουν τη γνώμη τους και όχι να καταλάβουν τον άλλον… και έτσι απομακρύνονται οι άνθρωποι…

Επειδή δεν θέλω να αναφερθώ σε προσωπικά παραδείγματα που έλαβαν χώρα αυτή την εβδομάδα θα πω ένα πιο δημοφιλές… αυτό του Πρίγκιπα Χάρη της Ουαλίας. Το παιδί μίλησε για τον πόνο που ένιωσε όταν σε ηλικία 12 ετών έχασε τη μητέρα του και πως αυτό τον στιγμάτισε και καθόρισε αρνητικά τη ζωή του μέχρι πρόσφατα που ζήτησε βοήθεια. Προσωπικά με συγκίνησε, γιατί το θεωρώ φυσιολογικό, μικρό παιδί ήτανε, και δε με ενδιέφερε καθόλου αν ήταν αλήθεια ή όχι… άλλωστε αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ σίγουρα. Άλλοι όμως βρήκαν αμέσως την ευκαιρία για να πιάσουν το φτυάρι και να αρχίζουν να μιλάνε… Κάτω από τα άρθρα αφιερωμένα στον Χάρι κάποιοι άρχισαν να τον κατακρίνουν και με λίγα λόγια να συνδέουνε τον πόνο για την μητέρα του με την οικονομική του κατάσταση, λες και όταν είσαι πλούσιος απαγορεύεται ο πόνος να σε τυφλώσει και να κάνεις βλακείες. Γιατί λοιπόν να τον κρίνει κανείς τόσο εύκολα και να μην αποδεχτεί την πιθανότητα να λέει αλήθεια; 

Επαναλαμβάνω προσωπικά δε ξέρω αν είπε αλήθεια και ούτε θα κάτσω να ασχοληθώ, δέχομαι αυτό που είπε και το αφήνω εκεί. Δεν με νοιάζει αν αυτά τα λέει ο Χάρι του Μπάκιγχαμ ή ο Χάρι της καλύβας. Ας σταματήσουμε πια όλα να τα συνδέουμε με την οικονομική κατάσταση… 

Ολοκληρώνοντας την σκέψη μου και μιλώντας γενικότερα… ας ακούμε περισσότερο και ας κρίνουμε λιγότερο… είμαι σίγουρη ότι θα μάθουμε πολλά για τον συνάνθρωπο μας  που θα μας φέρουνε συγχρόνως πιο κοντά του….

Σαράφη Βασιλική , Κοινωνιολόγος